Sinds ik weer terug ben in Thailand vanuit Vietnam, ben ik nog steeds verkouden. Vooral in de ochtend als ik net wakker ben begint mijn neus te lopen en het vele niezen mag er ook zijn. Eerst dacht ik nog dat het misschien aan mijn kamer (stof) zou liggen, maar deze wordt bijna elke dag schoongemaakt. Ook op straat en op het strand heb ik er ook last van. Verder moet ik vaak sputum ophoesten, mijn longen zitten behoorlijk vol. Nu hoor ik mensen zeggen dat ik niet meer moet roken! Dat zou misschien een oplossing kunnen zijn.
Door de hoge temperaturen heb ik nog nauwelijks behoefte in een sigaret, ze smaken niet meer. De temperatuur van de sigarettenrook is gelijk aan de buiten temperatuur.
Waarschijnlijk heb ik iets opgelopen en is mijn weerstand minder geworden ondanks dat ik veel vers fruit eet en fruitsapjes drink. Op 10 april heb ik weer een afspraak bij Hematologie van het VUmc, elke vier maanden bloedprikken. Ik ben benieuwd hoe de bloedwaardes er na vier maanden, waarvan 12 weken buitenland er nu uitzien.
Ik merk dat ik nu moeilijk tegen de grote verschillen in temperatuur hier in Thailand kan. Gisteren tijdens het wandelen liep ik een 7-Eleven winkel binnen, het leek wel een diepvries zo koud was het daarbinnen. Op mijn kamer durf ik mijn airco ook nauwelijks meer te gebruiken vanwege de koude lucht.
Voor het geval dat ik misschien iets onder de ledenmaten heb, controleer ik regelmatig mijn temperatuur. Mocht ik koorts hebben, dan heb ik antibiotica (Tavanic 500 mg) achter de hand die ik vanuit het VUmc heb meegekregen en ook de nodige instructies mocht er plotseling iets veranderen.
Ik zit nu alweer ruim 'n jaar in een 'Wait and See' fase. Gelukkig heb ik de antibiotica nog niet nodig gehad. Zolang ik nog geen pijn heb bij het hoesten is er wat mijn longen betreft nog niks aan de hand. Zo gauw de kleur van mijn sputum veranderd in bruin/groen, en het hoesten doet zeer, dan heb ik waarschijnlijk weer een longontsteking.
Mocht ik plotseling dikke bulten krijgen bij mijn lymfeknopen in mijn oksels, dan moet ik het eerste beste vliegtuig terug naar Nederland nemen. Dit is één van de dingen die mijn ziekte met zich meebrengt, ook bijvoorbeeld hevige hoofdpijn die niet meer weggaat omdat het bloed dik en stroperig is geworden. Dit laatste betekent dat het einde in zicht is. Zolang het afwijkend eiwit (IgM) in mijn bloed zich niet vermeerderd en niet actief is, ben ik tevreden. Het zijn weliswaar geen leuke vooruitzichten wat dat betreft, maar gelukkig nog niet aan de orde, maar ik moet er wel rekening mee houden. Geniet van het leven zolang het leven nog leefbaar is denk ik dan maar!
Vandaag doe ik het rustig aan, afgelopen nacht ook niet echt bijzonder goed geslapen. Ik ga een rustig plekje zoeken en laat het dagelijkse leven hier in Pattaya aan mij voorbij trekken.
Dat rustig plekje is vandaag het strand geworden onder een parasol. Alleen mijn voeten mochten vandaag genieten van de zon. Het strand was voor de afwisseling vandaag heel erg breed.
---
pmc © 14 maart 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten