Mijn ochtend begon met een bekent ritueel. Gisteravond voor het slapen gaan, twee wonderpilletjes voor mijn buik ingenomen. Na de eerste slok koffie was het voorpragramma al snel aan de beurt. Na de hoofdact en enkele toegiften kon ik eindelijk onder de douche. Mijn dag was goed begonnen, geen opgeblazen gevoel en buik, ik was klaar voor het strand.
Vandaag stond in het teken van afscheid nemen op het strand. Over precies één week ben ik aan de beurt om weer naar huis te gaan. Ik kan me er nog niks bij voorstellen om weer terug in Nederland te zijn. Wat ik vandaag gehoord heb, is dat het komend weekend Siberische temperaturen in Nederland verwacht worden. Brrr, ik moet er niet aan denken terwijl het hier tropisch warm is en nog warmer zal worden. Ik ga dit allemaal vreselijk missen, dat weet ik wel. Ik ben helemaal gewent nu aan het leven hier.
Onze mooie Zwitserse dame ging vandaag via India terug na Zwitserland. Ze was 14 maanden op wereldreis geweest, voornamelijk in Azië, India en Australië. Jeetje, wat een lekker leven heb je dan. De twee Duitse jongens gaan morgen (vrijdag) terug als de vlucht doorgaat. Zij werken beide als grondpersoneel bij de Lufthansa en die staken op dit moment. De afgelopen week heb ik een leuke tijd met hun op het strand gehad, veel verhalen uitgewisseld over reizen en ook veel gelachen. Misschien kom ik ze wel weer eens tegen bij een volgende vakantie.
Voor Boogie was het gay strand van Jomtien Beach een nieuwe belevenis. Om de eerste dag niet meteen te verbranden bleef hij de meeste tijd onder de parasol liggen. Er liepen genoeg voorbeelden langs van mensen die hier ook net één dag waren en als een rode kreeft rondliepen, het waren voornamelijk Russen. Ze zijn er nog steeds en zullen ook altijd nadrukkelijk aanwezig blijven.
Mijn vriend Jim kwam ook nog even langs om zijn mooie lijf te showen en natuurlijk om gefotografeerd te worden. Het is een leuke jongen en binnenkort moet hij zich melden voor militairedienst. Hij ziet er behoorlijk tegenop, van de andere kant verdient hij met zijn dienstplicht wel meer dan met het werken in het restaurant.
Tegen vijf uur gingen we terug naar het hotel, even opfrissen en daarna eten. Boogie had zin in grote garnalen die hij tijdens het verkennen had gezien. Er is genoeg keus wat dat betreft om vis te eten en ik stelde voor om naar een restaurant bij Pattaya Tai Road te gaan. Zelf heb ik er verschillende keren gegeten, alle producten liggen uitgestald bij de ingang, en zien er mooi en vers uit. Het enige nadeel van dit restaurant is, het is er altijd druk en dat betekent dat je even geduld moet hebben voordat het eten op tafel staat. Het zegt tegelijker tijd ook iets over de kwaliteit van het restaurant.
We werden met heel veel waai's begroet bij binnenkomst, de oude vrouw van het restaurant kent me ondertussen goed. In de afgelopen weken heeft er een kleine verbouwing plaats gevonden. Ze hebben één tafel in de hoek opgeofferd voor een kleine bar waar vanuit nu het drinken wordt geserveerd. Ik vroeg nog aan de oude vrouw of ik met een schilderij kon betalen als ik 'n keer geen geld heb. Ze lachte. Alle muren van het restaurant hangen vol met schilderijen en dat geeft al gauw de indruk dat hier ooit een schilder kwam eten zonder geld.
Het eten was weer verrukkelijk en Boogie heeft met smaak drie grote garnalen opgegeten. Alhoewel mijn keuze deze keer niet uit een spicy gerecht bestond, kreeg ik apart een potje chilipepers erbij.
Na het eten nog een wandeling gemaakt langs Beach Road en daar nog iets gedronken. Op het terras genietend van een of andere vruchtenshake, een uur lang naar al die verschillende mensen gekeken die aan ons voorbij trokken. Het was ontzettend druk, ook de vele verkopers met hun prullaria waren druk bezig en hadden aan Boogie een goede klant.
---
pmc © 21 maart 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten