Gisterenavond ging ik rond elf uur slapen, viel gelukkig als een blok in slaap. Zo'n eerste nacht weer in je eigen bed is best wel fijn. Om vijf voor een werd ik wakker met kramp vanuit een droom. Veel te vroeg om op te staan, in Thailand zou het dan vijf voor zeven in de ochtend zijn, het tijdstip waarop ik normaal zou opstaan. Gelukkig viel ik weer in slaap en om kwart over vier was ik klaarwakker, helemaal fit en uitgeslapen. Ik besloot om op te staan en voor het eerst weer te genieten van mijn eigen zwarte koffie, lekker sterk en smaakvol.
Na vijf koppen koffie was het ondertussen licht geworden, buiten oogde alles grauw en grijs, geen lekker warm zonnetje. De natuur rondom mijn huis zit waarschijnlijk nog in een winterslaap, geen groene blaadjes aan de bomen, wel hier en daar enkele krokussen in het gras van de tuin is het enige kleurtje in het grijze geheel.
Tijdens het koffiedrinken mijn boekhouding op orde gebracht en ook de belasting aangifte van 2012 ingevuld en digitaal verstuurd. Als het een beetje meezit, dan wordt er over enkele maanden weer een leuk bedrag op mijn rekening gestort door de belastingdienst. Een voorschot voor de volgende reis en verblijf in Zuidoost Azië komende winter.
Het is een vreemd om nauwelijks iets van de afgelopen winter in Nederland mee gemaakt te hebben, er is gewoon een heel jaargetij in mijn beleving verdwenen. Daar voor in de plaatst is een nieuwe beleving in een tropisch land aan toegevoegd. Ik kijk tevreden terug en kijk ook al voorzichtig vooruit naar een nieuwe reis. Het reizen met wat voor vervoermiddel dan ook, is me goed bevallen. Het hoef niet altijd heel luxe en snel te gaan, juist de keuze voor andere opties, laat weer een hele andere kant van ontdekken en beleven zien.
Er zijn een paar mensen die ik gemist heb, dat kwam ook omdat ze een moeilijke tijd doormaken. Ik weet dat zij mij ook erg mistte. Gelukkig kon ik regelmatig via Skype contact met ze houden. Voor de rest heb ik met niemand contact gehad op een paar emailtjes na.
Verder zag ik via de statistieken van deze blog, dat er elke dag wel een paar bezoekers waren die mijn verblijf in Thailand volgde. Via de statistieken kan ik zien, wie, wanneer, van waar, hoe vaak en welke berichten er gelezen worden. Ik had meer mensen verwacht die vooraf beloofde mijn belevenissen te volgen. Het is namelijk fijn als mensen meelezen, dan hoef je bij thuiskomst niet nog eens alles te vertellen. Heel veel belevenissen heb ik niet opgeschreven, die hou ik voor mezelf. Ik wil ze ook niet opschrijven, het is een gevoel dat je met eigen emoties moet ervaren, het is privé.
Voorlopig zal het hier een stuk stiller zijn, zo nu en dan mag de wereld even meekijken, hoe het mij verder vergaat in het leven. Leef het leven nu, wacht niet tot morgen.
---
pmc © 29 maart 2013
Na vijf koppen koffie was het ondertussen licht geworden, buiten oogde alles grauw en grijs, geen lekker warm zonnetje. De natuur rondom mijn huis zit waarschijnlijk nog in een winterslaap, geen groene blaadjes aan de bomen, wel hier en daar enkele krokussen in het gras van de tuin is het enige kleurtje in het grijze geheel.
Tijdens het koffiedrinken mijn boekhouding op orde gebracht en ook de belasting aangifte van 2012 ingevuld en digitaal verstuurd. Als het een beetje meezit, dan wordt er over enkele maanden weer een leuk bedrag op mijn rekening gestort door de belastingdienst. Een voorschot voor de volgende reis en verblijf in Zuidoost Azië komende winter.
Het is een vreemd om nauwelijks iets van de afgelopen winter in Nederland mee gemaakt te hebben, er is gewoon een heel jaargetij in mijn beleving verdwenen. Daar voor in de plaatst is een nieuwe beleving in een tropisch land aan toegevoegd. Ik kijk tevreden terug en kijk ook al voorzichtig vooruit naar een nieuwe reis. Het reizen met wat voor vervoermiddel dan ook, is me goed bevallen. Het hoef niet altijd heel luxe en snel te gaan, juist de keuze voor andere opties, laat weer een hele andere kant van ontdekken en beleven zien.
Er zijn een paar mensen die ik gemist heb, dat kwam ook omdat ze een moeilijke tijd doormaken. Ik weet dat zij mij ook erg mistte. Gelukkig kon ik regelmatig via Skype contact met ze houden. Voor de rest heb ik met niemand contact gehad op een paar emailtjes na.
Verder zag ik via de statistieken van deze blog, dat er elke dag wel een paar bezoekers waren die mijn verblijf in Thailand volgde. Via de statistieken kan ik zien, wie, wanneer, van waar, hoe vaak en welke berichten er gelezen worden. Ik had meer mensen verwacht die vooraf beloofde mijn belevenissen te volgen. Het is namelijk fijn als mensen meelezen, dan hoef je bij thuiskomst niet nog eens alles te vertellen. Heel veel belevenissen heb ik niet opgeschreven, die hou ik voor mezelf. Ik wil ze ook niet opschrijven, het is een gevoel dat je met eigen emoties moet ervaren, het is privé.
Voorlopig zal het hier een stuk stiller zijn, zo nu en dan mag de wereld even meekijken, hoe het mij verder vergaat in het leven. Leef het leven nu, wacht niet tot morgen.
---
pmc © 29 maart 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten