Als ik de volgende dag moet reizen dan slaap ik slecht, zo ook afgelopen nacht.
Vanochtend begon mij terugreis vanuit Hanoi naar Thailand al vroeg. Ik werd met een privé taxi om 06.30 uur opgehaald. De eigenaar van het hotel had om zes uur nog even snel een ontbijtje voor me klaar gemaakt zodat ik niet op een nuchtere maag aan de terugreis hoefde te beginnen. Om precies half zeven stond de taxi klaar. Gisteren had ik alles al betaald wat er nog betaald moest worden. Ik nam afscheid en stapte in de taxi. Het was al reeds op dit vroege tijdstip druk op de weg. Tienduizenden mensen op de motorbikes hadden al bezit genomen van de wegen in en rond Hanoi, het bekende straatbeeld was weer een feit.
Ondanks de drukte verliep de rit vanaf het hotel naar Noi Bai Airport vlotjes, ik had het getroffen met de chauffeur. Toen ik vorige week zaterdag aankwam was het al donker, nu kon ik ook de omgeving eens goed bekijken. Er werd flink gebouwd, zo ook weer een nieuwe brug over de Red River die helemaal niet rood is. Na 45 minuten kwamen we aan op de luchthaven, daar was het ook al druk. Ik gaf de chauffeur een fooi en bedankte hem. Ik ging naar binnen om te kijken waar ik kon inchecken om daarna nog even buiten wat foto's te maken en nog een laatste sigaret in Vietnam te roken.
Binnen aangekomen was het druk en ik zag meteen dat de informatie op de schermen erg sommier was. Ook stonden er geen mensen van de desbetreffende vliegmaatschappijen om je eventueel wegwijs te maken bij welke balie je moest inchecken, dan maar vragen aan een mannetje in uniform met een walkietalkie. Waar ik kan inchecken voor een internationale vlucht van Vietnam Airlines? 'U kunt balie 11 tot en met 25 inchecken zei de man'. Nou ik dacht het van niet kijkend naar de nummers en bij behorende informatie. Alleen balie 11 bleek van Vietnam Airlines International Flights dichterbij komend, de rest waren andere maatschappijen en de helft ervan waren binnenlandse vluchten.
Bij balie 11 gaf ik mijn e-ticket en paspoort af. Ik vroeg of ik bij het raam kon zitten. De dame achter de balie zei dat het kon en merkte vervolgens op dat ik een hindoe-vegetarisch maaltijd had opgegeven. Ik zei dat klopt, ik kreeg mijn instapkaart. Om 09.00 uur was boarding time at Gate Seven en om 09.30 uur vertrekt het vliegtuig. Ik had stoel 11G, lekker vooraan.
Ik had nog ruim een uur de tijd om buiten nog wat foto's te maken. Airport Noibai Hanoi is een kleine luchthaven. Rondom de luchthaven zijn ze druk bezig met uitbreiden, overal zijn nieuwe funderingen te zien. Na een half uurtje had ik het wel weer gezien, ik maakte mijn laatste peuk uit en ging naar binnen.
Het was goed om wat eerder naar binnen te gaan, bij de controle voor de douane stond een lange rij en het ging ook erg langzaam. Het mannetje achter de tafel nam behoorlijk de tijd om de instapkaart en paspoort te controleren. Op een gegeven moment kreeg hij van hogere hand te horen dat hij achter de tafel vandaan moest komen en een beetje tempo maken. Het ging ineens een stuk sneller, een korte blik was nu voldoende. Je wordt heel wat keren gecontroleerd moet ik zeggen. Bij elk poortje wat je passeert moet je je instapkaart en paspoort tonen, alles dus wel tienvoudige dubbelcheck.
Om half negen was ik langs de douane en liep richting Gate 7. Het was er druk, de mensen van de vlucht van negen uur naar Kuala Lumpur stonden ook bij de Gate te wachten. Eindelijk was het negen uur en ik sloot achteraan de lange rij. Ik zit toch vooraan, laat hun maar eerst instappen dacht ik. Maar zo werkte het dus niet. We gingen net als bij aankomst met de bus naar het vliegtuig verderop. Ik nam de laatste bus en maakte nog een paar foto's en stapte als laatste in het vliegtuig.
Ik had tijdens mijn verblijf in Vietnam geen Rus gezien of gehoord, nu werd ik dubbel terug getrakteerd. Jeetje miena, hele groepen Russen zaten in het vliegtuig en hadden het hoogste woord.
Mijn stoel was in de tweede rij na de businessclass. Er zaten al twee Japanners en stonden beleefd op. In het opbergvakje stak de visa/immigratiekaart uit, deze snel ingevuld nu het vliegtuig nog aan de grond staat. De vlucht naar Bangkok is maar kort en tijdens het vliegen de kaart invullen levert bij mij nog wel eens problemen op. Het duurde nog even voordat we eindelijk de lucht in gingen, er waren problemen met de zitplaatsen. Waarschijnlijk dubbele stoelnummers. Een meisje van Russische afkomst had geluk. Er was nog een plek vrij in de business class. Nadat iedereen zat vertrokken we met enige vertraging maar deze werd tijdens de vlucht weer goed gemaakt.
Het leuke van een vegetarische maaltijd is, dat je als eerste je eten krijgt. Deze keer niet, ik was de laatste. Ook goed, dan heb ik nog wat te doen, het uitzicht bij de start was nog niet echt bijzonder, veel laaghangende bewolking. Door het te kleine raampje van de Airbus A321 was het moeilijk om met de iPad foto's te maken. Ik kon natuurlijk ook mijn gewone camera gebruiken, maar die zat net iets te diep in mijn schoudertas. Daarvoor was er ook te weinig ruimte om mijn tas uit te pakken.
Op een gegeven moment was het uitzicht prachtig, hier en daar een laaghangend wolkje. Dit gaf ook meteen aan hoe hoog sommige bergen waren waar we overheen vlogen. Ook de vele riviertjes, allemaal geel oranje gekleurd was prachtig om te zien, soms zelfs het beginpunt van een rivier was goed vanuit de lucht te zien. Ik probeerde in mijn hoofd de locatie vast te leggen zodat ik later vandaag nog eens op Google Earth kan terugkijken waar we allemaal overheen gevlogen zijn, welk land en welke rivieren.
Om 12.23 uur tikte het vliegtuig de bodem van Suvarnabhumi Airport Bangkok aan en 12.54 uur zat ik in de taxi, lekker snel. Toen het vliegtuig was geland, was ik doordat ik vrij vooraan zat ook snel buiten. Ik liep snel door op de vele en lange loopbanden. Mijn plan was om nog even snel een slof taxfree sigaretten te kopen, maar dat viel tegen. Geen sigaretten onderweg, alleen chocolade en alcohol. Het passeren van de douane ging ook snel, gelukkig hoef ik niet te wachten bij de bagageband, dat is het voordeel van handbagage. Buitengekomen liep ik richting van uitgang 3 en 4. Ik had van tevoren al mijn taxirit van de luchthaven naar Pattaya geregeld en betaald. Ik wordt met een privétaxi opgehaald. In de verte zag ik al heel veel bordjes de lucht ingaan bij het passeren van de eerste passagiers. Ik zag mijn naam er ook tussen staan. Een klein mannetje stond met een bord met mijn naam erop. Ik liep naar hem toe en maakte een foto, ik lachte en hij begreep dat ik zijn passagier moest zijn. We liepen naar de parkeerplaats en de rit naar Pattaya kon beginnen. Ik nam plaats in een mooie grote Honda SUV.
De rit verliep snel, de chauffeur was niet erg spraakzaam. Zijn Engels was zeer beperkt en kwam niet verder dan: 'Where you come from?'. Deze vraag heb ik nu al heel vaak gehoord, mensen willen weten waar ik vandaan kom. Waarom? Tot een echt gesprek komt het nooit omdat het Engels niet toereikend is bij de gemiddelde Thai of Vietnamees. Een grapje als, 'Vandaar' en me omdraaiend en wijzend uit de richting waar ik vandaan kom lopen wordt niet begrepen. Zo ook bij deze man. Ik vertelde dat ik uit Vietnam kwam. Hij keek me verbaasd aan, dat was zeker niet het goede antwoord, maar ik ben vanochtend echt wel uit Vietnam vertrokken. De rit ging verder. Onderweg was het grijs bewolkt, toen we om 13.15 uur Pattaya binnenreden scheen de zon volop. Lekker snel en op tijd dacht ik, nu nog even doorrijden en ik ben in het hotel. Dat viel tegen, na een half uur stopte de taxi eindelijk voor het White Inn Hotel, jeetje wat was het laatste stukje druk op de weg. Je merk meteen dat ze hier weer anders rijden dan in Vietnam.
De laatste vier weken zijn vandaag ingegaan. Het was leuk om iedereen weer terug te zien in het hotel. Ik kreeg net als mijn eerste keer in december kamer 305. OMG dacht ik, en ja hoor! Die dove Duitsers zit er nog steeds. Ik was nog geen vijf minuten op mijn kamer en hoorde alweer dat de tv hard aanstond. Dat wordt nog spannend vannacht.
---
pmc © 1 maart 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten