Phee

Vandaag ben ik 5 weken weg uit Nederland en over 3 weken zit mijn vakantie er weer op. Ik moet zeggen dat ik het niet meer als vakantie ervaar. Het is nu meer dat ik tijdelijk hier woon. In het begin van mijn vakantie wil je nog heel veel zien en ontdekken, maar dat is er nu een beetje vanaf. Ik geniet vooral van het mooie weer en doe het rustig aan. Wie weet wat mij nog te wachten staat als in weer terug ben in Nederland. Het zal nog wel een tijdje duren voordat het daar ook mooi en vooral warm is. Meestal is dat maar van korte duur. Ik kan me nog de lange hete zomers uit het verleden herinneren, soms 6 weken achter elkaar mooi weer. Door de wisselende veranderingen van moeder natuur en de aarde, lijken deze herinneringen voorgoed tot het verleden te behoren.

Als mijn gezondheid het toelaat, ga ik rond september weer terug naar Vietnam, dan voor vier weken. Ik wil in het noorden beginnen en langzaam laten afzakken naar het zuiden van Vietnam.
Vietnam is qua natuur een mooi land, zeker het noorden van Vietnam met name Sapa en de baai van Ha Long. De weersomstandigheden zijn er in het noorden van augustus t/m oktober erg gunstig en aangenaam, het is er dan droog en de temperatuur ligt gemiddeld rond de 25 graden. Het midden gedeelte en zuiden van Vietnam is nog totaal nieuw voor mij. Dus weer iets leuks om naar uit te kijken.

Tijdens mijn verblijf in Thailand en Vietnam ontmoet je veel mensen. Naast de mede toeristen heb ik ook regelmatig contact met de Aziaten. Naast het bekende 'Where you come from', wordt er ook naar je naam gevraagd. Nou is mijn volledige naam Petra Marie-Claire voor de Aziaten erg moeilijk om uit te spreken, er zitten namelijk drie r's in. En aangezien hun de 'r' niet of nauwelijks kunnen uitspreken, gebruik ik nu meestal een andere naam. Hier in Thailand hebben veel mensen net als de Chinezen ook nog een Engelse voornaam, omdat het voor ons westerse mensen weer moeilijk is om hun originele naam uit de spreken. Vaak heeft hun naam ook nog een diepere betekenis.

Al van kinds af aan werd ik 'Pee' genoemd, veel mensen die ik al heel lang ken noemen me nog zo, daar heb ik geen problemen mee. Wel heb ik op een gegeven moment de schrijfwijze veranderd in Phee. In het begint stadium van internet merkte ik al gauw dat 'Pee' vaak gekoppeld was aan sekssites en met name aan plasseks, vandaar dat ik mijn naam veranderde in Phee. Weer later heb ik mijn huidige meisjesnaam gekozen Petra Marie-Claire, afgekort PMC.

Op het internet vond ik de volgende informatie over de naam Phee:
De naam Phee wordt zowel als voornaam als achternaam gebruikt, je komt deze naam vaak tegen in Engelstalige- en Aziatische landen.
De Engelse spelling voor de Chinese voornaam is 'Fei' en de betekenis is (of flowers) beautiful and fragrant. Ik ben dus een mooie geurige bloem. Daar kan ik me wel in vinden. Alhoewel ik de betekenis van Petra ook wel bij mij vind passen, het betekent namelijk rots.

Als ouders hun pasgeborene Phee noemen is het belangrijk om te overwegen het geslacht van de naam zelf. Als mensen kijken naar de naam Phee, kunnen ze de vraag stellen: "Is Phee een jongen of een meisje?" Of "Wat is het geslacht van de naam Phee?" Sommige voornamen zijn meer genderneutraal dan anderen, en veelal de meeste voornamen zijn sterker verbonden met ofwel mannen of vrouwen.

Als kind wist ik al dat ik ooit als vrouw verder door het leven zou gaan, alleen wist ik als kind nog niet hoe ik dat voor mekaar moest krijgen. Ik vond destijds de naam Pee onzijdige, dus genderneutraal. Dat was alvast de eerste stap in mijn lang proces van man naar vrouw. In april heb ik trouwens nog een interview over mijn proces en het leven als vrouw, ik ben benieuwd naar de vragen die me zullen worden gesteld. Over zo'n proces kan ik wel een heel boek over schrijven, misschien doe ik dat nog wel eens in de vorm van een autobiografische roman ofzo. Twee vliegen in een klap.




Vandaag weer eens het strand opgezocht, deze keer ben ik vanaf het hotel naar Jomtien Beach gelopen. Het was natuurlijk bloedheet onderweg, maar daar zit ik niet zo mee. Voor mij was het een goede oefening om zonder te vallen de ruim 3.5 km af te leggen. En dat is me gelukt. Het eerste gedeelte gaat voornamelijk bergop, na de afslag naar de Big Buddha gaat het bergaf. Drijfnat van het zweten kwam ik na bijna anderhalf uur lopen op het strand aan.

Deze keer heb ik voor een andere plek gekozen, namelijk bij Jim Place. De prijzen en bedjes zijn overal hetzelfde, maar hier waren iets meer mensen dan bij de plek waar ik normaal ga liggen en je kunt bij Jim gebruik maken van Free Wifi.
De zee lag er nog slaperig en stil bij en voor me was een man druk bezig met zijn plekje. Hij wilde zeven strandstoelen op één rij, daarbij ook nog eens drie tafeltjes en drie stoelen. Ik dacht eerst dat deze man een dwangstoornis had. Binnen 10 minuten had hij drie keer van plaats gewisseld. Of zouden er nog meer mensen komen?
Links voor me waren twee dames uit Scandinavië bezig met het kopen van jurkjes en bikini's. Er werd druk gepast en onderhandeld. Één van de dames kocht een jurkje en twee bikini's. Nog geen vijf minuten later stond er weer een andere verkoopster voor hun neus haar handelswaar aan te prijzen. En weer werd de ene na de andere bikini gepast, ook passeerde nog enkele jurken de revue. Uiteindelijke als ik tenminste niet de tel ben kwijtgeraakt, kocht dezelfde dame vandaag in totaal vijf bikini's en twee jurken. En het was pas 11.00 uur, dus wie weet wat ik nog allemaal te zien zal krijgen vandaag.

Ondertussen waren er nog twee mannen aangeschoven bij de rij van zeven strandstoelen, ze spraken allen Frans. Zouden ze elkaar allang kennen of heeft de vakantie hun bij elkaar gebracht? Er waren nog vier stoelen onbezet.
Terwijl ik in de zee lag, zag ik dat mijn oude plekje nog niet bezet was. Er was trouwens nog niemand te bekennen. Die arme strandtentbeheerder, hij ging ervan uit dat ik vaak langs zou komen. Vandaag heb ik voor verandering van strandtent gekozen en ik moet zeggen dat het me wel beviel. Ik hou er niet zo van als mensen je gaan claimen en ervan uit gaan dat je de volgende dag weer komt. En het liefst zoveel mogelijk eten en drinken, dat brengt namelijk geld in het laatje. Ik weet niet wat de reden is waarom het bij hem niet loopt. Ik heb wel eens meegemaakt dat er een groepje mensen aan kwam lopen en een paar strandbedjes of strandstoelen uitkozen, en uiteindelijk gingen ze bij de buurman en concurrent liggen. Misschien is het de gebrekkige communicatie, het scheelt heel veel als je de Engelse taal beheerst.

Lekker ontspannen lag ik op mijn strandbedje, je ziet zoveel dingen om je heen gebeuren. Naar mensen kijken vind ik leuk en interessant. Mensen laten onbewust veel van zichzelf zien hoe ze zijn en hoe ze functioneren. Wat ook leuk is om te zien is de keuze die mannen maken voor hun zwembroek, de een loopt in een stringetje en een ander in een te grote zwembroek waar van alles uithangt. Zou hij het zelf weten!
Het rijtje voor me was bijna compleet, er waren nog drie heren aangeschoven, één stoel bleef de rest van de middag leeg. Misschien zie ik de volgende keer numero zeven.
Nadat ik nog één keer het water in was gegaan om lekker te dobberen, liggend in het water met gestrekte benen, gespreide armen en mijn ogen dicht kwam er weer een einde aan een dagje strand. De zee was nog steeds slaperig en stil.







---
pmc © 7 maart 2013