Wat valt er te vertellen over het Camellia Hotel 6 in Hanoi. Het hotel ligt in een smalle steeg, het is een klein hotel met 8 kamers. Het hotel telt vier verdiepingen, er is geen lift. Elke verdieping heeft twee kamers, een aan de voorkant en een aan de achterkant. De kamers aan de voorkant zijn erg ruim, ze hebben 'n een- en tweepersoonsbed, een ruime badkamer met toilet, wastafel en een ligbad en verder een balkon met een tafeltje en twee stoelen. De kamers aan de achterkant zijn erg klein en hebben een douche en geen balkon. Het interieur van de kamers is niks bijzonders, het zou zo van een kringloopwinkel kunnen komen. Verder is alles goed schoon en wordt dagelijks bijgehouden.
De eerste twee nachten zat ik aan de voorkant op de derde etage. Dit kwam omdat de kamer die ik had geboekt, nog bezet was. Na terugkomst van de City Tour was mijn bagage al verhuisd naar een kamer aan de achterkant op de tweede etage.
Toen ik de eerste keer in de kamer kwam moest ik bijna huilen. Doordat er twee eenpersoons bedden naast elkaar staan is de kamer ook meteen vol. Het aller ergste was de badkamer, mijn opbergkast in Amsterdam is groter. Jeetje, wat viel dat tegen. Het toilet staat dwars langs de muur, dus je kun er niet normaal op zitten, je moet dus op de zijkant gaan zitten. Dan blijft er nog amper een vierkante meter over voor de wasbak en de douche, de deur van de badkamer gaat naar binnen open, je moet deze dicht doen anders wordt het slaapgedeelte nat. Tussen het toilet en de wasbak is er dus een piep kleine ruimte over om te douchen. Als je doucht, dan wordt alles nat. Het afvoerputje zit in de hoek bij het toilet. Na het douchen ben je verplicht met de handdoek de vloer te drogen anders krijg je natte voeten als je het toilet wilt gebruiken. Wat staat er nog meer in de kleine kamer? Een kledingkast, maar deze kun je niet gebruiken omdat er een fauteuil voor staat die de kastdeuren blokkeert. Naast twee fauteuils en een klein nachtkastje, staat er ook nog een koelkast met daar op een televisie.
Verder zijn er twee kleinen ramen, een raam zit in de muur van de trap afgedekt met een gordijn en het andere raam kijk je uit op een binnenplaats. Voor dat raam zit gaas en traliewerk. De deur van de kamer heeft een groot glaspaneel, dit hebben ze van de buitenkant met bruine folie dichtgeplakt. Je heb dus altijd licht dat binnen valt van de trap via het raampje en van het geschilderd glas van de deur.
Ik werd een keer wakker en zag licht door het gordijn achter me de kamer binnen vallen en keek op de klok van mijn mobiel. Het was 04.20 uur, ik was helemaal vergeten dat het licht de lamp was in het trappenhuis.
Het ontbijt en de service zijn prima, alhoewel de twee medewerkers niet altijd begrijpen als je iets in het Engels vraagt. Gelukkig beheerst de eigenaar, die elke dag een paar uurtjes komt mee helpen wel de Engelse en Franse taal goed. Bij het hotel kun je ook allerlei uitstapjes regelen, daar heb ik gebruik van gemaakt en was allemaal prima geregeld.
Eind conclusie van het verblijf in dit hotel, ik zou er geen tweede keer terugkomen. Misschien wel voor een kamer aan de voorkant, daar was weinig op aan te merken. Eigenlijk moet ik niet mopperen voor de 10 euro per overnachting. Het had misschien veel slechter gekund. Ik zit per slot van rekening in het oudste gedeelte van Hanoi. En alles is echt oud hier in deze buurt, maar wel gezellig en sfeervol.
Vandaag geen echt plan gemaakt hoe ik mijn laatste dag in Hanoi ga doorbrengen. Ik wil nog wat foto's maken en ook nog wat kaarten kopen om naar Nederland te sturen. Ik moet alleen nog uitzoeken waar het postkantoor is i.v.m postzegels en een brievenbus, die heb ik hier nog nergens gezien.
Op mijn laatste dag in Hanoi scheen de zon regelmatig, je voelt dan meteen dat het warmer is.
Ik liep door de straten van het Old Quarter en kwam langs een winkeltje waar ze kaarten verkochten. Ik vroeg aan het meisje of ze ook postzegels hadden. En ja hoor, gelukkig. Ik ging terug naar het hotel om de kaarten te voorzien van naam en adres, de nodige tekst en een postzegel, nu alleen nog een betrouwbare brievenbus. Ik had tot nu toe er nog nergens een gezien. Ik vroeg in het hotel naar het postkantoor, dat was gelukkig vlakbij.
Op weg naar het postkantoor moest ik een aantal drukke straten oversteken. Je kunt in Hanoi gewoon een drukke straat oversteken, het verkeer rijd dan gewoon om je heen. Dat zou in New York bijvoorbeeld niet kunnen, daar rijden gewoon door tot het volgende stoplicht. In New York kun je alleen bij een zebrapad oversteken als het groen is.
Bij het postkantoor aangekomen hadden ze gelukkig ook een internationale brievenbus, dus dat komt wel goed.
De rest van de middag rondgelopen en links en rechts wat foto's gemaakt van mensen. Ze zijn niet altijd blij als je met je iPad voor hun neus staat, misschien weten sommige niet eens wat een iPad is. In Hanoi, misschien wel in heel Vietnam, heeft iedereen een mobiel en bijna iedereen een motorbike van het merk Honda. En volgens mij heeft iedereen ook genoeg geld om te leven. In Hanoi zie je weinig tot geen zwevers of bedelaars. Ik ben er maar een tegengekomen. Wat me ook is opgevallen dat heel veel mensen niks doen, ze zitten de hele dag op een stoel of hangen met een groepje bij elkaar. En het ritme voor de meeste mensen is elke dag hetzelfde, ik heb dit nu 5 dagen geobserveerd bij de mensen die zo een stoep-restaurant hebben. Elke dag dezelfde tijd op dezelfde plek.
Het leek vandaag wel pyjamadag in Hanoi. In de ochtend zie je veel vrouwen in hun pyjama over straat lopen met boodschapjes, meestal eten. Dat is heel gewoon hier. Vandaag zag ik in de middag nog steeds vrouwen in hun pyjama rondlopen. Het lukte me niet om er een foto van te maken.
Morgenvroeg weer terug naar Thailand. Ik heb een leuke tijd gehad in Vietnam. Het was weliswaar kort, maar ik heb er nu een goede indruk van. Ik kom hier zeker nog eens vaker terug. Ik heb nog heel veel niet gezien zoals Sa Pa. Het schijnt er erg mooi te zijn qua landschap, maar ook het bergvolk in hun traditionele kleding is de moeite waard. Ik heb me laten vertellen dat ik daarvoor in de maanden augustus, september en oktober moet komen. Dan is het in Noord Vietnam herfst, de temperatuur is 25 graden en het is droog. Na die tijd begint de winter en dan is het er koud (10 graden).
Voor een volgende keer weet ik in ieder geval de weg in Hanoi. Door de uitstapjes en het ophalen en wegbrengen van de mede deelnemers heb ik nu wel elke hoek van Hanoi gezien. Ik moet zeggen het gedeelte waar ik nu zit vind ik het mooist.
---
pmc © 28 februari 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten