Het is vandaag maandag 4 februari. Gisteren laat naar bed en kon moeilijk in slaap komen. Ik werd vanochtend om 8.30 uur wakker, erg laat voor mijn doen. Gelukkig was ik goed uitgeslapen.
Het is mooi weer en de zon schijnt al volop in de vroege ochtend, dat beloofd een warme dag te worden.
Vandaag ga ik mij verplaatsen met de Metro en de Skytrain. De vorige vakantie voor het eerst mee kennis gemaakt. Het doel is de Taksin Bridge en de omgeving ervan te verkennen omdat ik deze week ook nog een boottocht wil doen en aangezien er bij deze brug veel boten vertrekken en er is een halte van de Skytrain.
Zie ook video: Bangkok Travelling By Subway
Vanuit het hotel liep ik naar het metrostation Lumphini tegenover het gelijknamig park, dat is ongeveer 700 meter lopen. Bij de ingang moet je door een detectiepoortje lopen. Natuurlijk ging dat ding piepen en een beveiliger wilde mijn tas inzien. Gelukkig geen wapens, maar mijn iPad was de boosdoener. Hij knikte en ik kon verder lopen. Via een lange trap kom je bij een ruimte waar je een penning kunt kopen. Deze verschaf je toegang tot de poortjes waar je langs moet. Je houd de penning tegen een elektronisch oog en het poortje gaat open. Bij het verlaten van het metrostation stop je de penning in een gleuf.
De metro in Bangkok is weer anders dan de metro's in andere grote steden van Europa. Als je op het perron komt zie je dat het perron en het spoor is afgescheiden met een glazen wand waar schijfdeuren in zitten. Op de vloer van het perron is aangegeven waar je moet instappen en wachten tot de mensen zijn uitgestapt. De metrostations in Bangkok zijn groot, zitten diep onder de grond en zijn vreselijk schoon. Je ziet er geen papiertje of kauwgum op de perrons en trappen liggen.
Na één halte moest ik er weer uit. Bij deze halte, Silom kun je overstappen op de halte Sala Daeng van de Skytrain. Buiten gekomen kwam ik weer dezelfde man tegen van 2 maanden geleden. Wederom vroeg hij waar ik naar toe ging en uit welk land ik kwam. Ik vond het een beetje jammer dat hij mij niet meer herkende in tegenstelling tot andere mensen van en rond het hotel. Ik vertelde dat ik naar de Taksin Bridge ging om me te informeren over de rondvaartboten. Natuurlijk kwam hij weer met goede tips. Nadat hij mijn plattegrond van Bangkok helemaal had vol geschreven ging ik weer verder naar de halte van de Skytrain om een kaartje te kopen. Op een plattegrond zie je de lijnen van de Skytrain met de letters en cijfers van de haltes. Je gaat naar een automaat en drukt op een knop met het desbetreffende cijfer wat bij de halte hoort, vervolgens verschijn de prijs in beeld en je betaald met muntgeld. Ik hoefde maar 2 haltes en ging er bij de halte Saphan Taksin er weer uit.
Tijdens het naar beneden lopen zag ik de bekende drukte en hectiek wat heel gewoon is in Thailand. Heel veel kraampjes waar je kunt eten en drinken en alle andere koopwaar en prullaria. Ook de bekende brommer-taxi en Tuk Tuk staan al op je te wachten. Het eten rook trouwens lekker, gelukkig heb ik me kunnen inhouden.
Nadat ik de omgeving had verkent en de bij verschillende aanlegsteigers van de rondvaartboten het programma en kostenplaatjes had geïnventariseerd, besloot ik om het hele eind terug te lopen i.p.v de Skyline en de metro te nemen. Van bovenaf is wel een mooi uitzicht, maar het leven speelt zich op de straat/stoep af. Ik nam de rechterkant van Sathon Road om terug te lopen. Het trotoir was prima en bij de drukste oversteekplaatsen kon je gebruik maken van een voetgangersbrug. Thuis gekomen bleek dat het ongeveer 5 km lopen is vanaf de Skytrain halte Saphan Taksin naar het hotel.
Onderweg was er genoeg te zien. Zo kwam ik een heel mooi meisje tegen die bij een bushalte stond te wachten. Ze was vreselijk mooi en leek op een Japans stripfiguur. Ze had een waanzinnige mooi gezicht en look, slank en dunne armen en benen. Ik trok mijn stoute schoenen aan, ik wilde haar fotograferen. Onopvallend was geen optie, ze had het in de gaten. Ik vroeg haar of ik een foto van haar mocht maken, maar ze zei meteen nee en draaide zich om. Op hetzelfde moment kwam de bus aan en verdween uit mijn zicht. Ik moest genoegen nemen met een blinde vioolspeler en een slapende zwerver op een bank.
Langs mijn route terug naar het hotel kwam ik ook diversen ambassades van allerlei landen tegen. Grote gebouwen met hoge muren en heel veel beveiliging. Het zal wel nodig zijn en liep weer verder. Moe en met heel veel nieuwe indrukken kwam ik in het hotel aan.
Morgenvroeg kijk ik eerst hoe mijn benen ervoor staan. Zijn ze nog moe en pijnlijk van de lange wandeling, dan ga ik voor de rondvaart door de kanalen en de grote rivier, de Chao Phraya River. Voel ik me fris, dan ga ik met de metro tot de eindhalte Hua Lampong en vandaar uit loop ik naar Chinatown. Ik heb het zondag vanuit het busje gezien tijdens de City Tour, maar lopend tussen al die kleine Chinezen in die smalle drukke straatjes lijkt me ook wel een leuke ervaring.
---
pmc © 4 februari 2013
Het is mooi weer en de zon schijnt al volop in de vroege ochtend, dat beloofd een warme dag te worden.
Vandaag ga ik mij verplaatsen met de Metro en de Skytrain. De vorige vakantie voor het eerst mee kennis gemaakt. Het doel is de Taksin Bridge en de omgeving ervan te verkennen omdat ik deze week ook nog een boottocht wil doen en aangezien er bij deze brug veel boten vertrekken en er is een halte van de Skytrain.
Zie ook video: Bangkok Travelling By Subway
Vanuit het hotel liep ik naar het metrostation Lumphini tegenover het gelijknamig park, dat is ongeveer 700 meter lopen. Bij de ingang moet je door een detectiepoortje lopen. Natuurlijk ging dat ding piepen en een beveiliger wilde mijn tas inzien. Gelukkig geen wapens, maar mijn iPad was de boosdoener. Hij knikte en ik kon verder lopen. Via een lange trap kom je bij een ruimte waar je een penning kunt kopen. Deze verschaf je toegang tot de poortjes waar je langs moet. Je houd de penning tegen een elektronisch oog en het poortje gaat open. Bij het verlaten van het metrostation stop je de penning in een gleuf.
De metro in Bangkok is weer anders dan de metro's in andere grote steden van Europa. Als je op het perron komt zie je dat het perron en het spoor is afgescheiden met een glazen wand waar schijfdeuren in zitten. Op de vloer van het perron is aangegeven waar je moet instappen en wachten tot de mensen zijn uitgestapt. De metrostations in Bangkok zijn groot, zitten diep onder de grond en zijn vreselijk schoon. Je ziet er geen papiertje of kauwgum op de perrons en trappen liggen.
Na één halte moest ik er weer uit. Bij deze halte, Silom kun je overstappen op de halte Sala Daeng van de Skytrain. Buiten gekomen kwam ik weer dezelfde man tegen van 2 maanden geleden. Wederom vroeg hij waar ik naar toe ging en uit welk land ik kwam. Ik vond het een beetje jammer dat hij mij niet meer herkende in tegenstelling tot andere mensen van en rond het hotel. Ik vertelde dat ik naar de Taksin Bridge ging om me te informeren over de rondvaartboten. Natuurlijk kwam hij weer met goede tips. Nadat hij mijn plattegrond van Bangkok helemaal had vol geschreven ging ik weer verder naar de halte van de Skytrain om een kaartje te kopen. Op een plattegrond zie je de lijnen van de Skytrain met de letters en cijfers van de haltes. Je gaat naar een automaat en drukt op een knop met het desbetreffende cijfer wat bij de halte hoort, vervolgens verschijn de prijs in beeld en je betaald met muntgeld. Ik hoefde maar 2 haltes en ging er bij de halte Saphan Taksin er weer uit.
Tijdens het naar beneden lopen zag ik de bekende drukte en hectiek wat heel gewoon is in Thailand. Heel veel kraampjes waar je kunt eten en drinken en alle andere koopwaar en prullaria. Ook de bekende brommer-taxi en Tuk Tuk staan al op je te wachten. Het eten rook trouwens lekker, gelukkig heb ik me kunnen inhouden.
Nadat ik de omgeving had verkent en de bij verschillende aanlegsteigers van de rondvaartboten het programma en kostenplaatjes had geïnventariseerd, besloot ik om het hele eind terug te lopen i.p.v de Skyline en de metro te nemen. Van bovenaf is wel een mooi uitzicht, maar het leven speelt zich op de straat/stoep af. Ik nam de rechterkant van Sathon Road om terug te lopen. Het trotoir was prima en bij de drukste oversteekplaatsen kon je gebruik maken van een voetgangersbrug. Thuis gekomen bleek dat het ongeveer 5 km lopen is vanaf de Skytrain halte Saphan Taksin naar het hotel.
Onderweg was er genoeg te zien. Zo kwam ik een heel mooi meisje tegen die bij een bushalte stond te wachten. Ze was vreselijk mooi en leek op een Japans stripfiguur. Ze had een waanzinnige mooi gezicht en look, slank en dunne armen en benen. Ik trok mijn stoute schoenen aan, ik wilde haar fotograferen. Onopvallend was geen optie, ze had het in de gaten. Ik vroeg haar of ik een foto van haar mocht maken, maar ze zei meteen nee en draaide zich om. Op hetzelfde moment kwam de bus aan en verdween uit mijn zicht. Ik moest genoegen nemen met een blinde vioolspeler en een slapende zwerver op een bank.
Langs mijn route terug naar het hotel kwam ik ook diversen ambassades van allerlei landen tegen. Grote gebouwen met hoge muren en heel veel beveiliging. Het zal wel nodig zijn en liep weer verder. Moe en met heel veel nieuwe indrukken kwam ik in het hotel aan.
Morgenvroeg kijk ik eerst hoe mijn benen ervoor staan. Zijn ze nog moe en pijnlijk van de lange wandeling, dan ga ik voor de rondvaart door de kanalen en de grote rivier, de Chao Phraya River. Voel ik me fris, dan ga ik met de metro tot de eindhalte Hua Lampong en vandaar uit loop ik naar Chinatown. Ik heb het zondag vanuit het busje gezien tijdens de City Tour, maar lopend tussen al die kleine Chinezen in die smalle drukke straatjes lijkt me ook wel een leuke ervaring.
---
pmc © 4 februari 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten