City Tour Hanoi

Vanochtend werd ik om 08.30 uur opgehaald met een mini-touringcar voor de City Tour in Hanoi en Bat Trang Ceramic Village. Het beloofde een drukke dag te worden. Het weer was grauw en grijs, de temperatuur net onder de 20 graden.
We waren met 12 personen plus de reisleider en de chauffeur, het was een gemêleerd gezelschap. Het grootste gedeelte van de groep kwam uit Singapore, verder nog een Amerikaan en drie Vietnamezen en ik. De reisleider en chauffeur waren uiteraard Vietnamezen.

Als eerste stond het Ho Chi Minh's Mausoleum op het programma. Het is maandag en dan is het Mausoleum gesloten. Nou, dat schiet lekker op.




Ho Chi Minh's Mausoleum

Op maandag is het Ho Chi Minh`s Mausoleum gesloten, d.w.z dat je het niet van binnen kunt bezichtigen. Een remake van Ho Chi Minh ligt opgebaard en je mag geen camera mee naar binnen nemen.
Iedereen wordt voordat je naar binnen gaat gecontroleerd en daar zijn ze hier heel erg streng in. Een mannetje wat me doet denken aan de tijd van de Vietnam-oorlog zit bij een apparaat waar je spullen worden gescand. Mocht je iets bij je hebben wat voor problemen kan zorgen, dan bedenk je je wel bij het aanzien van zijn blik.

Ondanks dat het Mausoleum zelf gesloten is valt er nog genoeg te zien. Naast en achter het Mausoleum bevinden zicht de twee woningen waar Ho Chi Minh gewoond heeft en het paleis. In het paleis mochten we ook niet in, dat wordt gebruik door de premier om buitenlandse gasten te ontvangen, bleef over de twee woningen die we van de buitenkant konden bekijken.

De eerste woning is van steen, naast de woning is een garage. Via het glas kun je de drie auto`s van Ho bezichtigen. Het zijn twee Russische auto`s, merk onbekend en een Peugeot. Hoi Chi Minh had een goede band met Lenin, vandaar die Russische auto`s.
De inrichting van het huis is sober en eenvoudig. Ho Chi Minh was niet getrouwd en had ook geen kinderen. Hij heeft zijn hele leven alleen gewoond. De woning bestaat uit een werkkamer, keuken, slaapkamer en een woonkamer.

Zijn tweede woning waar hij de tijd voordat hij dood ging woonde is een houten woning. Deze staat op palen en was naar een Thais voorbeeld gebouwd. Op de begane grond, onder de eigenlijke woning is een werkkamer met een grote tafel en stoelen, verder staat er een kastje met diversen telefoons en er is ook nog een aquarium. Deze was er neergezet voor de kinderen die hem op zaterdag mochten bezoeken. Hij was enorm populair bij de kinderen, zij noemde hem Oncle Ho. De rest van de woning is vrij sober en eenvoudig. Na het bezichtigen van de twee huizen liepen we nog door een park en om een meertje terug naar de bus.










Embroidery Workshop of People With Disabilities

Kinderen met een verstandelijke of lichamelijke beperking hebben de mogelijkheid om in een atelier te werken. Het was me niet erg duidelijk hoe en wat het hier aan toe gaat. Ik informeerde naar de naam van deze toko, maar niemand kon me daarbij helpen. Wat wel duidelijk was, dat kinderen met een beperking bezig waren met borduren. Niet zo maar borduren, nee het was een ware vorm van kunst. Met een soort van naald borduurde ze hele fijne dunne steekjes. Het resultaat leek op een geschilderd schilderij.

Het was waarschijnlijk een goed initiatief om de kinderen een nuttige dagbesteding te geven. Het werk was te koop voor heel veel geld. Ik hield er toch een vreemde smaak aan over.





Bat Trang

De volgende bestemming was Bat Trang Ceramic Village. Het ligt ongeveer 10 km buiten Hanoi en moesten dus de Red River over via de brug die ik de dag ervoor te voet wilde zien, maar geen mogelijkheid zag om er te komen.
Tijdens de rit werd het me al gauw duidelijk waarom je er niet te voet kan komen. Het is alleen toegankelijk voor auto`s en de bekende brommers. Een foto maken onder het rijden lukte ook niet, de weg was vol hobbels.

In Bat Trang aangekomen gingen we een `fabriek` naar binnen. Het was een hoog gebouw en we moesten op de vijfde verdieping zijn. Daar werden alle soorten van aardewerk handmatig gemaakt en beschilderd. De andere vier verdiepingen waren showrooms.
Het was een hele klim naar boven, ik hou best wel van trappen lopen, maar niet als er een draai in zit. In mijn hotel hebben ze ook zo`n trap. Al gauw voelde ik de pijn in mijn linker knie weer opspelen, als dat maar goed gaat. Boven gekomen was er een grote ruimte waar een jongen bezig was om een kommetje te boetseren, zo noem ik het maar even. Verder waren er nog twee meisjes bezig met het beschilderen van kommetjes. Er waren ook nog twee vrouwen gehurkt bezig om de scherpe randjes te verwijderen van schoteltjes en kommetjes. Ook hier kreeg ik weer een raar gevoel bij. Zou dit alleen voor de toeristen bedoeld zijn om te laten zien hoe handgemaakt en beschilderd aardewerk genaakt wordt! En dat er vervolgens een China een fabriek staat waar het dan uiteindelijk machinaal gemaakt wordt! Ik had mijn twijfels. In de showroom stonden miljoenen schoteltjes, kommetjes en nog allerlei vormen en uitvoeringen van keramiek/porselein. Ik kan me haast niet voorstellen dat deze handvol mensen dit allemaal produceren.

Buiten nog even door het dorpje gelopen, overal winkeltjes met keramiek en porselein, van Delftsblauwen vazen tot vreselijke kitscherige figuren beeldjes.
We gingen weer terug naar Hanoi, iedereen had honger gekregen. Op de terugweg lukt het me om een foto van de andere brug over de Red River te nemen. De rivier was niet rood, maar grauw grijs.








Lunch Hanoi City Hotel

Hanoi City Hotel ligt in het Old Quarter van Hanoi, net als mijn hotel. Op de vijfde verdieping is een restaurant en daar kregen we een lunch aangeboden, deze zat bij de prijs inbegrepen van de City Tour. Achteraf bleek dat het drinken op eigen rekening was, ook het water.
De lunch was zeer uitgebreid, er werden heel veel schalen en kommen op de 4 tafels gezet. Genoeg keuze, gepaneerde gefrituurde kippenvleugels, vis en loempiaatje, rijst, salade van diverse groenten, heldere soep met zeewier, garnalen, gebakken eieren en nog een schaal met roerbak groente en kip.
Ik hield het bij de loempiaatje en gebakken vis, rijst, soep en groente salade. Voor het eerst deze vakantie ook met stokjes gegeten. Het ging gelukkig goed. Ik had op straat al afgekeken hoe ze hier eten. De soep is de basis en daar gooi je van alles in. Met de stokjes eet en slurp je dan met het kommetje dicht bij je mond het eten naar binnen. Na een half uur eten en slurpen zat ik vol en de rest van het gezelschap kennelijk ook. Nadat iedereen zijn drankje had afgerekend gingen we weer verder. Het liefst had ik even een middagdutje gedaan. Jeetje, wat zat ik vol.

Temple of Literature

Een tempel was de volgende actractie. In Thailand heb ik al genoeg tempels gezien en ik ben er ook niet echt een liefhebber van. Het is steeds het zelfde. Een gebouw met daar in een beeld, heel veel eten en drinken en een hoop mensen die nog in Sinterklaas geloven.

We hadden mazzel, er was net een of andere ceremonie bezig met alleen maar vrouwen in klederdracht. Ze maakte sierlijke bewegingen en danspasjes op de live muziek van een grote trom en een Chinese viool. Het gekleurde gezelschap was bezig met offers te brengen aan een soort van altaar. De tempel met vijf boeddha`s stond hier weer achter. Het was er behoorlijk druk.
De Temple of Literature is de naam van het hele complex. De naam is eigenlijk verbonden aan 4 gebouwen met daarin schildpadden op een rijtje, bovenop de schildpad staat een plaquette van steen met alle namen van de mensen die zijn afgestudeerd. Vroeger kwamen hier de studenten die een studie volgde met daaraan een doctorandus titel verbonden. De bedoeling was om het hoofd van de schildpad aan te raken, dat bracht geluk bij de studie.

Na een rondje te hebben gelopen gingen we weer verder.







One Pillar Pagoda

Aan het West Lake ligt de One Pillar Pagoda, het is een torentje dat is opgebouwd uit huisjes die steeds kleiner worden. Ook hier is er weer een tempel. Deze plek schijnt heel erg belangrijk te zijn voor de Vietnamezen. Zo komen op zaterdag hun offers brengen voor de afspraken die ze de komende week hebben, dat deze goed verlopen en dat het hun geluk brengt. Dus heb je volgende week een belangrijke zakelijke transactie waar veel geld is mee gemoeid, dan kom je hier om het geluk een handje te helpen. Er wordt veel eten en drinken gebracht, maar ook geld. Er wordt natuurlijk ook hier weer veel geld verbrand. Dus hier ook weer veel (bij)gelovige mensen te vinden.
Ik had het nu wel gehad met templel nummer twee van de City Tour, we hadden er nog één gaan bekijken. Een aantal deelnemers hadden hetzelfde gevoel, alweer een tempel terwijl ze allen boeddhistisch waren, behalve de Amerikaan.







Ngoc Son - Hoàn Kiếm Lake

Het laatste stond de Ngoc Son Temple in het Hoàn Kiếm Lake op het programma. Deze ligt op loop afstand van mijn hotel. Aangezien ik zo moe was en erg last had van mijn voeten, besloot ik niet mee te gaan en op een bankje aan het meer te wachten.
Op een bankje zitten en om je heen kijken is ook leuk. Naast de vele toeristen zie je ook het dagelijkse leven van Hanoi aan je voorbij trekken. Na 20 minuten kwam de groep weer terug. Het was tijd om iedereen terug te brengen naar het hotel. Omdat mijn hotel dichtbij was, kon ik teruglopen of toch maar laten afzetten met de bus. Ik koos voor het laatste.
Moe kwam ik terug bij het hotel, ik had weinig energie om iets te ondernemen. Honger had ik ook niet, ik zat nog vol van de lunch. Dan maar eerst een uurtje slapen en dan mijn verslag van vandaag schrijven. Ik weet nu al dat ik morgen een rustdag neem.

Ik heb vandaag weer veel gezien van Hanoi en zijn omgeving. Ook leuke gesprekken gehad met de mensen uit mijn groep en andere toeristen onderweg. Om een goed beeld van Vietnam te krijgen moet je er 4 weken verblijven zei de reisleider. Voor het noorden van Vietnam één week, het middengedeelte 2 weken en het zuiden (Saigon) ook nog een week. Hou je van de warmte en wil je geen andere buitenlandse toeristen tegenkomen, dan moet je in juni/juli komen. Dan is het gemiddeld tussen de 35 en 40 graden verspreid over heel Vietnam. Bedankt voor de tip. Als deze zomer kutweer in Nederland is, dan weet ik waar ik terecht kan.

---
pmc © 25 februari 2013