Eten en drinken

Afgelopen nacht goed geslapen. Ik werd wel een paar keer wakker, maar viel weer meteen in slaap.

Gisteravond ben ik nog even bij één van de vele Pharmacy binnengelopen. De Pharmarcy vind je hier net als de 7-Eleven op iedere hoek van de straat. De Pharmacy is een soort van drogisterij net als in Nederland, maar hier verkopen ze ook veel medicijnen. Waar je in Nederland nog een recept voor nodig heb, kun je hier bijna alles krijgen zonder een recept wat is uitgeschreven door een arts. Bijvoorbeeld Viagra kun je hier gewoon bij de Pharmacy kopen en ook Augmentin (antibiotica) en Lyrica en nog veel meer.

Ik had iets nodig ter bevordering van de stoelgang. En inderdaad, nadat ik het beeldend had uitgelegd waarvoor ik kwam, pakte de man achter de toonbank een doosje. Dulcolax stond op de verpakking, er zaten 10 pilletjes op een strip en de prijs was 30 Bath, ongeveer 75 eurocent.
De man vertelde dat ik 2 pilletjes voor het slapen gaan moest innemen en dat ik de volgende ochtend verlost zou zijn van mijn probleem. En inderdaad, vanochtend kwam er een einde van meer dan twee weken ellende en opsparen van afval wat in het toilet thuis hoort. Opgelucht en een paar kilo lichter ging ik koffie drinken.
Na de koffie heb ik nog even de pilletjes vervloekt, het feest was nog lang niet afgelopen. Drie uur later kon ik eindelijk zonder me zorgen te hoeven maken op pad.




In Thailand zijn de mensen de hele dag druk in de weer met eten. Overal zie je eten en drinken op straat, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat en eigenlijk 's nachts ook. Thailand is wat dat betreft een 24 uurs economie, mensen zijn er altijd aan het werk. En al die mensen eten de hele dag door, dat is gewoon hun cultuur. Ze eten weliswaar geen grote hoeveelheden, maar telkens een kleine porties en dat meerdere keren per dag.
Toch is het vreemd als je je bedenkt, dat er in andere landen tekort aan eten is en waar mensen van de honger en dorst overlijden. De contrasten zijn soms enorm groot wat dat betreft. Maar in Thailand niet, niemand hoef hier honger te lijden.

Vandaag ging ik in Pattaya eens rondkijken om wat voor soort eten en drinken het gaat, welke mensen schuilen er achter de duizenden kraampjes van eten en drinken.

Ik liep het hotel uit en stak de straat over. Om de hoek bij de school kwam ik het eerste kraampje met verse sinaasappelsap tegen. ik kocht een flesje en raakte aan de praat met de vrouw achter het kraampje. Ze vertelde dat het moeilijk was om elke dag weer voldoende geld te verdienen om alles te kunnen betalen. Ze had nog een dochtertje, die zat nog op school en haar zoon stond een eindje verderop met frisdranken. Over een man werd niet gesproken, ze had het over ons drieën.
Ze was nog nooit op vakantie geweest en had nog nooit vreemd geld in haar handen gehad. Ik schatte haar tussen de 35 en 40 jaar oud. Terwijl we verder praatte, smeerde ze haar gezicht in met een crème. Gelukkig was ze wel nog ijdel gebleven ondanks de armoe. Ik vroeg aan haar of ik een foto mocht maken, ze knikte met een breede glimlach ja. Mooi mens en ik liep weer verder.









Je ziet heel veel eten in kleine porties verpakt. Veel Thaise mensen kopen dit, nemen het mee naar huis of hun werk en warmen het op. Je ziet veel soorten soep verpakt, maar ook rauwe groentes. Een tijdje geleden zag ik een aantal meiden die in het restaurant werken naast het hotel waar ik verblijf, een jongen die net met zijn rijdend kraampje langs kwamen rijden, hem aanhielden. Ze kochten eten wat ter plekke werd klaar gemaakt en namen het mee naar binnen en aten het daar op. Dit zou je in Nederland niet kunnen doen, eten kopen bij een concurrent/collega en ook nog eens onder de ogen van je baas op eten. Hier in Thailand is dat gewoon, niemand maakt er een probleem van. Dit hoort ook bij de cultuur.

Onderweg zag ik alle soorten en vormen van eten en drinken aan de man brengen. Van jong tot oud, van familie's die vanuit hun huis, wat vaak niet meer dan een afdak oogt, tot jonge kleine zelfstandige ondernemers. En iedereen heeft het druk, overal vind het eten gretige aftrek onder hun eigen bevolking. Koken deze mensen dan zelf nooit zou je zeggen. Ja hoor, als ze 's avonds thuis komen van hun werk, koken ze nog hun eigen potje. Ze eten de hele dag door en het kost bijna niks.

Voor vandaag had ik weer genoeg eten gezien en geroken. Veel van dit eten is niet aan mij besteed als vegetariër. Ik hield het vandaag simpel bij wat vers fruit, wat overigens ook in overvloed overal aanwezig is. Ik wil mijn buik vandaag nog een dagje rust gunnen, morgen is er ook weer een dag.







---
pmc © 21 februari 2013