Vanochtend werd ik niet lekker wakker, mijn hele lijf deed zeer. 'Waarvan' vroeg ik me af.
Vannacht werd ik om 03:00 uur Thaise tijd ook nog 3 keer op mijn Nederlandse mobiel nummer gebeld, afzender onbekend. Even later kreeg ik een mailtje, het was van Siegert. Hij was de beller en wilde met me praten, maar was helemaal vergeten dat ik weer in Thailand verblijf. Via de email weer een beetje bijgekletst.
Het was vandaag raar weer hier in Pattaya. De lucht leek lichtgevend grijs en kon elk moment openbarsten. De zon was nergens te bekennen, maar het was wel bloedheet. Ik ging na de nodige bakken koffie op weg naar het strand. Het was net of ik elk moment weer in slaap kon vallen.
De zee (Golf van Thailand)lag er prachtig bij, het water was haast helemaal vlak. Geen golfje te bekennen de branding hield ook zijn mond.
De temperatuur van het water was heerlijk warm, net als of je in een warm bad ging liggen. Languit met gestrekte benen en mijn armen naar achter gespreid lag ik in het water te dobberen. Boven me was nog steeds die rare grijzen lucht. Terwijl ik zo geruime tijd in het water lag, dreef ik langzaam met de stroming mee naar een heel ander punt op het strand. Ik was ter hoogte van het Russisch strand aankomen dobberen, wel meer dan 100 meter van waar ik het water was in gegaan. De Russische vlag op het strand geeft aan dat hier de Russen hun plekje hebben. Russen zijn er in overvloed in Thailand. In de restaurants en hotel staat naast het Thais en Engels, ook alles in het Russisch geschreven en aangegeven. Ik denk als ik hier nog een paar maanden langer blijf, dat ik dan ook Russisch kan verstaan en spreken.
Op het hoekje naast mij op het strand van Jomtien ligt telkens dezelfde man sinds ik weer terug ben in Pattaya. Het is een Duitser en ik had hem nog niet eerder gezien toen ik in januari hier regelmatig kwam. Nou zou je zeggen, een Duitser! Die zijn hier ook genoeg aanwezig, maar deze man is een opvallende Duitser. Hij is namelijk vreselijk dik. Zijn buik heeft een doorsnede van wel 1 meter. Een groot gedeelte van zijn buik hangt tot aan zijn knieën. Hij gaat regelmatig het water in strompelen en na een tijdje als hij er weer uit wil, begint hij te schreeuwen tegen de eerste de beste die in zijn buurt is. Hij wil dan geholpen worden om weer uit het water te komen. Meestal zijn er 2 mannen nodig om hem te helpen.Ik ben blij dat ik de laatste 15 maanden 20 kg ben afgevallen en dat ik nog op eigen kracht met mijn gehandicapte voeten zonder hulp het water uit kan.
Terug van het strand in het hotel eerst even een lekkere douche genomen en toen nog 'n uurtje op bed gelegen. Nadat ik wakker werd begon mijn maag weer signalen te geven dat het tijd werd om er weer iets in te proppen. Ik had vandaag geen zin om ver te lopen om te eten. De straat om de hoek van het hotel heeft veel keus en is dichtbij.
Ik was er al eens eerder geweest, je kunt er goed en lekker eten. Je moet wel even geduld hebben, ze hebben boven en beneden zitplaatsen om te eten en het is er altijd druk. Toen ik hier de eerste keer langs liep viel mijn oog op de verse producten zoals de vis en groenten die uitgestald lagen. Bij de buren kun je ook eten, maar daar zit het er net ietsjes minder vers uit.
Het interieur met al die schilderijen aan de muur doet me denken aan de Thaise van Gogh, die tegen betaling van een schilderij een maaltijd kwam nuttigen. Het hele restaurant hangt van boven naar beneden vol schilderijen.
Vandaag heb ik hier lekker gegeten en genoten van de hectiek rond het bestellen en bereiden van het eten.
---
pmc © 13 februari 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten