Valentijnsdag

Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten. Op 14 februari word Valentijnsdag gevierd. Paus Gelasius I riep in 496, 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn.

In Pattaya merk ik weinig van het hele circus rond Valentijnsdag zoals het vooral in Amerika en in mindere mate in Europa beleefd wordt. Vroeger stuurde ik wel eens een anoniem kaartje naar vriendinnen waar ik iets voor voelde, maar nu besteed ik er geen aandacht meer aan.

Vandaag had ik me ten doel gesteld om mijn rugzakje te vullen met een uitdaging en beproeving. Je weet maar nooit wanneer het van pas komt, mochten er weer zware tijden aanbreken waar het op wilskracht en doorzettingsvermogen op aankomt.
Ik had besloten om vandaag naar de Big Buddha te lopen die boven op een berg staat. Ik kom er telkens langs als ik naar het strand ga. Het was bloedheet, een graadje of 35 toen ik rond 13:00 uur op pad ging. Ik liep vanuit het hotel richting Jomtien Beach en ter hoogte van de Sugar Hut sloeg ik rechtsaf de berg op. Tot aan de afslag was er nog een trottoir waar je stoepje op, stoepje af moest lopen. Omdat de ondergrond erg ongelijk is, was het best zwaar voor mijn voeten en mijn evenwichtsorgaan.
Het lopen gaat de laatste tijd een stuk minder, ik kan moeilijk de diepte inschatten met mijn ogen. In Bangkok ben ik een paar keer gestruikeld omdat mijn balans verstoord was en kon me nog net op tijd aan iets vasthouden. 's Avonds lopen is helemaal een ramp. Mijn ogen en voeten communiceren slecht met elkaar, zo ook trouwens mijn handen. Ik laat de laatste tijd vaker iets uit mijn handen vallen. Een knoopje of een rits open of dicht doen op het gevoel is er ook niet meer bij.

De weg vanaf de afslag richting de Big Buddha was erg slecht, geen trottoir en het ging pittig omhoog. Ik liep aan de rechterkant van de weg zodat ik het tegemoetkomend verkeer kon zien aankomen. Het zweet gutste van mijn voorhoofd toen ik mezelf in de spiegeling van een geparkeerde auto zag. Ik had 'n klein fles water meegenomen zodat ik af en toe een slokje kon nemen.
Na ruim een uur lopen kwam ik aan bij Wat Phra Yai en stond ik oog en oog met de Big Buddha. Jeetje, wat een stront-lelijk ding. Ik moest eerst nog een trap op van wel honderd treden voordat ik de boeddha van dichtbij kon 'bewonderen'. Hij was in ieder geval heel erg groot. En het had ook menig emmers goudverf gekost om hem goudkleurig te schilderen.
Rondom de Big Buddha stonden nog 7 kleineren Boeddha's die de week van maandag tot zondag symboliseerden. Verder waren er ook weer de nodige kraampjes waar je van alles kon kopen om de boeddha gunstig te stemmen.
Echt schokkend zijn de mensen met lichamelijke gebreken en misvormde ledematen die op de grond zitten te bedelen. Een stukje verder kon je een kooitje kopen met een vogel erin. Ik dacht hardop, dierenbeul en liep weer verder.
Op de terugweg liep ik nog even langs een lager gelegen gedeelte waar ook van alles te zien was zoals een grote muur met allerlei afbeeldingen met opschriften in het Thais en Engels. Ook liepen er veel honden en katten rond. Er kwam een vrouwtje op een brommer met een plastic tas vol met vis de katten eten geven. Als wilde roofdieren storten ze zich op de vis.
Ik had het wel weer gezien en ging weer teruglopen, nu bergaf.

Om 16:00 uur was ik weer terug bij het hotel, ik had mijn doel bereikt. Niet eens erg moe, maar wel drijfnat van het zweten en met een goed gevoel, trakteerde ik mezelf op een ijsje.










---
pmc © 14 februari 2013