De terugreis

Mijn terugreis begon deze ochtend om 9.00 uur, vanaf het busstation Jomtien Beach Pattaya naar Suvarnabhumi Airport Bangkok. Voor 134 Bath ben je in anderhalf uur op de plaats van bestemming. Ik vind reizen met de bus comfortabeler dan met de taxi. Je zit lekker hoog, goed overzicht en uitzicht, voldoen ruimte, je kunt eventueel even je benen strekken en er is een wc aan boord. Qua tijd scheelt het bijna niks en de afstand en de weg is precies hetzelfde. Het prijs verschil is wel heel groot t.o.v een taxi. Gemiddeld betaal je gauw 1000 Bath voor een taxirit naar het vliegveld vanaf Pattaya.








Na anderhalf uur kwamen we aan op Suvarnabhumi Airport, het was behoorlijk druk. Gelukkig hoefde ik niet in een lange rij te staan om in te checken en de bagage af te geven. Met alleen handbagage gaat alles een stuk sneller. Binnen no time was ik langs de controle en de douane. Geen extra controles vanwege de NSS top in Den Haag. Mijn nagelknipper en schaartje mochten zonder problemen mee in de handbagage.






Het vertrek stond gepland om 12.20 uur, een half uur later kwam het vliegtuig los van de Thaise bodem. De piloot liet weten dat de reis 12 uur en 30 minuten ging duren, aankomst op Schiphol rond 18.20 uur.

Twaalf en een half uur is lang, de tijd schoot maar niet op. Ik had gelukkig een goede plek en stoel. Helemaal achteraan in het vliegtuig met stoelnummer 44F aan het gangpad kon ik zonder gedoe mijn benen strekken. Met grote regelmaat stond ik vaker dan ik zat. Ook heel verleidelijk was de grote hoeveelheden gratis snoep en knabbeltjes aan boord, ik heb wat afgesnoept. Toen we eindelijk over de helft waren kon het aftellen beginnen. Ik heb werkelijk elke mijl en minuut weggekeken van het schermpje voor mijn neus.



Om 18.16 uur tikte het vliegtuig de Nederlandse bodem aan. Om 18.44 uur stond ik buiten en liep naar de bushalte van buslijn 300. Ik had afgesproken omdat alles rondom Schiphol was afgesloten vanwege de NSS top, om de bus te nemen naar het Spaarne Ziekenhuis in Hoofddorp. Daar werd ik door een vriendin opgehaald. Zij bracht me naar Amsterdam. Onderweg nog even wat boodschapjes gedaan en even na acht uur was ik dan eindelijk thuis. Het voelde heel erg vreemd toen ik binnenkwam. Alles leek zo klein, ook de kleur van de vloer leek zwarter dan normaal. Ik ben weer thuis en zal binnenkort weer een nieuwe reis gaan plannen.

---
pmc © 25 maart 2014

De laatste dag(en)

Vandaag mijn laatst dag in Thailand, morgenmiddag om 12.20 uur vlieg ik terug naar Nederland.
Ik kijk tevreden terug op 15 mooie weken, veel gereisd, veel gezien en ook veel mensen ontmoet. Ik heb hele leuke contacten gehad, zowel met mensen van buiten Zuidoost Azie als met de Aziaten zelf.
De volgende keer ga ik een paar kleine dingetjes aanpassen in mijn planning. Zoals waar je in bepaalde periodes van het jaar beter wel of niet kunt zijn qua weer.
Het weer viel dit jaar een klein beetje tegen in vergelijking met vorig jaar. De (hoge) temperaturen lieten dit jaar op zich wachten. Ik heb het regelmatig koud gehad, zeker in het begin van mijn vakantie.



Gelukkig hoefde ik op de laatste dag van mijn vakantie niet uit een vuilniszak te eten maar kon ik gewoon terecht bij mijn favoriet vegetarisch restaurant. Toch is er voor de mensen die aangewezen zijn om uit vuilniszakken te eten voldoende en ruime keus. Er wordt wat weggegooit, ook hier in Thailand. Kennelijk is er genoeg eten en het kost ook nog eens niks.



Vandaag ook mijn laatste foto-shoot van de medewerkers van het hotel. In de ochtend heb ik alles afgerekend en iedereen een extraatje gegeven. Deze mensen werken gewoon zeven dagen in de week voor een schamel loontje, ze moeten het echt hebben van de fooitjes die ze van de hotelgasten krijgen.





Natuurlijk ook nog even afscheid genomen van Lek en Jupjang. Lek was bezig met de 'grijze' haren van Jupjang te verwijderen met een pincet. Ook weer zoiets typisch Aziatisch.



Gisteren voor het laatst naar het strand geweest. Het zonnetje liet zich weinig zien, dus was ik ook weer op tijd terug. Er is geen ruk aan om onder een grijze hemel te liggen terwijl het wel warm is. Dit soort weer werkt erg deprimerend bij mij. Ik wil een blauwe hemel zien en een knallende zon.






Afgelopen zaterdag voor het laatst keer samen gegeten met Aoy bij het vegetarisch restaurant Five Star J. Het was weer een echt vreetfestijn geworden. Na afloop kon ik nog amper lopen. Samen zijn we langs wegen gewandeld waar je normaal in het donker niks te zoeken heb. Ook nog even bij Aoy thuis geweest.




---
pmc © 24 maart 2014

Lekker lunchen

Het is vandaag vrijdag 21 maart, afgelopen nacht kreeg ik een mailtje van de KLM. Daarin stond vermeld dat ik eventueel kosteloos mijn terugreis op 25 maart kan omboeken naar een andere datum. De aanleiding van deze mail is de NSS top (Nuclear Security Summit) in Den Haag op 24 en 25 maart a.s.
Op en rond Schiphol is het dan erg druk i.v.m de top. Ook is de Polderbaan ingeruimd voor een parkeerplaats voor alle regerings toestellen van de deelnemende landen, in totaal 53.

Om mijn vakantie met enkele dagen te verlengen is geen optie. Op woensdagochtend 26 maart om half negen heb ik een afspraak bij de polikliniek Hematologie van het VUmc. Deze afspraak is door het VUmc al een week eerder naar voren verplaatst, de reden weet ik niet. Om eerder terug te vliegen is ook erg kort dag, dan zou ik morgen al terug moeten vliegen om de drukte en allerlei veiligheids eisen te ontwijken.

De KLM had deze mail ook wel wat eerder kunnen versturen, ze weten al maanden dat rond 24 en 25 maart de NSS top in De Haag is. Toen ik afgelopen jaar in augustus deze reis boekte, was het mij niet bekent dat de top precies op de dag valt als ik weer terug vlieg.
Ik heb besloten om gewoon op de 25ste terug te vliegen zoals ik het van te voren zelf gepland had. Ik heb nog allerlei afspraakjes de komende dagen en die wil ik niet afzeggen. Ik zie het wel hoe het gaat bij aankomst op Schiphol de 25ste. Ik wordt in igg opgehaald. Ben benieuwd of het allemaal gaat lukken.





Omdat ik vanochtend al heel erg vroeg wakker was (05.30 uur) en toen nog even mijn mail controleerde en ook nog ruim een uur met een vriendin in Nederland zat te Skype, besloot ik om toch nog even verder te slapen. Zo rond 10 uur stond ik op, douchen aankleden en toen naar buiten. Het was lekker warm, het was vrijdag (dus markt) en ik had honger. Tegen twaalven kwam ik bij de Five Star J Vegetarian Restaurant aan. Daar heb ik weer lekker genoten van het eten. Ik kan hier elke dag terecht, ze hebben een uitgebreide menukaart. Ik heb nog niet alles gegeten wat op de kaart staat. Vandaag heb ik Fuk Thong Pad Nam Mun Hoy J (Pumpkin with mixed vegetable fried with oystersauce) met bruine rijst gegeten. Als drankje heb ik Ginger Tea (cold) genomen. Het was wederom smullen. De komende dagen zal ik hier nog een aantal keren terugkomen. Voor zaterdag a.s heb ik weer met Aoy afgesproken om hier te komen eten. Het zal ons (voorlopig) laatste etentje samen zijn.

---
pmc © 21 maart 2014

Strand

Na een paar minder leuke dagen vandaag weer naar het strand van Jomtien Beach geweest. Ik had het de afgelopen dagen behoorlijk te pakken, gelukkig ben ik weer helemaal opgeknapt.

Vandaag over een week zit mijn vakantie er weer op en gaat de reis terug naar Nederland. Dus, laat ik vandaag nog maar eens genieten van de zon en het strand. De afgelopen dagen was het erg warm, maar ook grijs en alles zat dicht. Vanochtend was de lucht redelijk blauw en open, hier en daar een beetje sluierbewolking.

Op het strand stond een behoorlijk windje ter afkoeling. Oppassen dus, meteen afdrogen als je uit het water komt. Het zeewater had eindelijk de gewenste temperatuur waar mijn voeten zich goed bij voelen. De temperatuur van het water was ongeveer 33 graden. Buiten het water was de temperatuur een graadje of 35, heerlijk dus. Het was ook weer hoog nodig om weer een beetje bij te kleuren. De afgelopen weken heeft mijn lijf niet echt veel zon gezien.

Op het strand is het in vergelijking met een maand geleden nu erg rustig. Veel mensen zijn weer terug naar huis. Een klein groepje is er nog. Deze zullen net als ik na volgende week allemaal naar huis gaan. Vandaag afscheid genomen van 'tante' Eddie, een Amsterdammer van 84 jaar. Waarschijnlijk vertelde hij, dat het zijn laatste jaar hier was, hij heeft het hier ondertussen wel weer gezien. Dat hoor ik wel eens vaker van mensen die hier vaak komen. Op een gegeven moment raak je uitgekeken, alles wordt dan al gauw een sleur. Gelukkig is dat bij mij nog niet aan de orde. Vanuit Thailand naar omliggende landen reizen zorgt voor de nodige afwisseling. Ook zou ik hier nog eens graag met wat vriendinnen uit Nederland willen komen, ondertussen weet ik hier goed de weg.

Zoals gebruikelijk 's middags als lunch Som Tam, Spicy met Sticky Rice (Papaya Salade) besteld. Met smaak werk ik een bordje naar binnen. Dit zal ik straks weer erg gaan missen als ik thuis ben. Ook het warme zeewater waar ik zolang op heb gewacht.




---
pmc © 18 maart 2014

Ziek

Sinds enkele dagen neusverkouden, maar ook een beetje koortsig. Geen pretje bij de een temperatuur van 36 graden op dit moment. De paracetamol onderdruk de koorts niet, gelukkig heb ik antibiotica (Tavanic 500 mg) bij mij. Deze heb ik destijds van de hematoloog meegekregen mocht ik hoge koorts krijgen. Omdat mijn afweer nog steeds niet geweldig is, ben ik genoodzaakt om nu naar zwaardere middelen te grijpen.
De afgelopen dagen veel op mijn kamer doorgebracht, veel geslapen en ook vele rare dromen gehad.
Wat de oorzaak is weet ik niet, eerst dacht ik dat het aan de airco lag (de autorit van afgelopen donderdag naar Khao Kitchakut). Dat verklaard hooguit de neusverkoudheid, maar de hoge koorts (39 plus) heeft niks met verkoudheid te maken, eerder met een (griep)virus. Ondanks dat je bent ingeënt kan het je dus toch overkomen. Een jaar geleden was ik ook al verkouden/ziek. Toen kwam ik ook net terug van Vietnam.

---
pmc © 16 maart 2014

Khao Kitchakut

Vandaag samen met Lek, Jupjang en de zus van Lek (Poan) en ik naar Khao Kitchakut geweest. Nadat we getankt hadden verlieten we Pattaya rond half tien. Vanaf Pattaya is het bijna 200 km met de auto. Een ritje van bijna 3 uur over erg drukke wegen.

Het Nationaal park Khao Kitchakut is een park in Changwat Chantaburi, Thailand. Het heeft een oppervlakte van 59 km² en wordt in de maanden januari t/m maart druk bezocht door pelgrims omdat er op de top van de Khao Phrabat een voetafdruk van Gautama Boeddha is. De hoogste berg van het park is de granieten Khao Phrabat (1085 m). Vanaf beneden tot aan de top is ongeveer 6.5 km. In twee etappes wordt je achterop een pick-up car naar boven gebracht. Het is behoorlijk steil, ongeveer gemiddeld 25 procent. Het laatste gedeelte (ongeveer 2 km) ga je te voet steil omhoog via heel veel trappen.

Eerst een hapje eten en allerlei spullen kopen om onderweg en boven op de top te offeren. Het Boeddhisme is wel een dure overtuiging/levenswijze.










Na bijna een uur klimmen waren we eindelijk boven. Ik had gelukkig nog de wandel en klimbenen van Vietnam, voor mij was het een eitje. De rest had wat meer moeite om in een strak tempo omhoog te gaan. Doordat ik niet echt vast op mijn benen sta moet ik het in een hoog tempo doen. Als het te langzaam gaat begin ik te wiebelen en val ik om. Gelukkig had ik beneden ook een bamboestok meegenomen zodat ik af en toe een extra steuntje had bij mijn balans.












Heel erg vervelend was het toen ik boven was aangekomen voor het gebed en alle andere bijhorende rituelen om op blootte voeten naar de heilig plek lopen. Op dat moment was mijn balans helmaal van slag, ik had ook totaal geen contact met de ondergrond. Het liep ook nog eens allemaal schuin af. Er was op dat moment niemand die mij even kon ondersteunen. Iedereen was met zichzelf bezig. Best wel een egoistisch gedoe. Ikke ikke ikke, en de rest kan stikke. Ik baalde best wel en kon niet op de plek komen waar het allemaal om draaide en ook niet een wens uitspreken op de plek waar de voetafdruk van Gautama Boeddha is.












Na de ceremonie gingen we nog naar een paar andere hooggelegen plekjes. Zo tegen vijf uur gingen we terug naar beneden. In 22 minuten was ik weer beneden. Alle fysiotherapie oefeningen kwamen nu goed van pas. Tien minuten later was de rest ook beneden. Vervolgens gingen we weer in twee etappes met een auto naar beneden. Graag had ik wat meer foto's of zelfs een filmpje willen maken, maar ik had beiden handen nodig om mij goed vast te houden. Een keer schoot mijn hand los en viel ik bijna. Omlaag gaan is best wel gevaarlijk omdat de auto gemakkelijk kan kantelen op de steile en schuine stukken. Het park is maar drie maanden per jaar open in een periode dat het nauwelijks regent. De rest van het jaar is de weg naar de hoogste top gesloten.
Nadat we nog een hapje hadden gegeten ging de reis weer terug naar Pattaya. Rond half tien waren we weer terug.



---
pmc © 13 maart 2014