Vandaag stond er een uitstapje naar Ha Long Bay op het programma. Zo rond half negen werd ik bij het hotel opgehaald. Gelukkig was er een goed plekje vrij bij het raam en ook een stoel met wat meer beenruimte. Je hebt namelijk behoorlijk pech als je met lange benen bij een van de achterwielen moet zitten. Mij lukte het bij een eerder uitstapje niet om met opgetrokken benen op zo'n stoel te zitten, na één seconde schoot de kramp al in mijn beide benen.
We moesten nog 10 mensen ophalen, dus het ging nog wel even duren voordat we echt op weg zouden zijn. Toen de bus eindelijk propvol zat met een gemêleerd gezelschap van allerlei nationaliteiten konden we op weg gaan naar Ha Long Bay. Het was al negen uur geweest en we hadden een rit van 180 km voor de boeg met uitsluitend slechte wegen en veel obstakels. De rit duurt dan ook gemiddeld vier uur met een korte tussenstop halverwege.
Het zou allemaal veel langer gaan duren, nog in Hanoi kreeg de bus een klapband. We moesten langs een garage om de achterband te repareren. Het hele akkefietje duurde ongeveer 20 minuten. Eindelijk konden we op weg naar Ha Long Bay. Toen we Hanoi verlieten begon het ook nog eens te regenen. Het beloofde dus een leuke dag te worden, ik had er echt zin in.
Het is onderweg altijd leuk om te zien dat de brommers, fietsers en voetgangers ook gebruik maken van de vluchtstrook langs de snelwegen in Vietnam. Soms zie je een geïmproviseerd restaurantje achter de vangrails, ook zie je vaak dat goederen (en mensen) via de snelweg worden opgehaald of afgezet/afgegeven.
Het regende nog steeds, in de loop van de ochtend zou het droog worden, er kwam zelfs af en toe een zonnetje te voorschijn.
Om 13.30 uur kwamen we aan. Ik moest afscheid nemen van de groep en werd in een andere groep ingedeeld die net als ik maar één dagje Ha Long Bay aandeden. De andere mensen uit mijn bus bleven twee of drie dagen.
Heb ik weer! Ik was de enige niet Aziaat bij de nieuwe groep op de boot. Het gezelschap bestond deze keer uit Japanners, Koreanen, één Chinees en drie Vietnamezen. Voor de Japanners en Koreanen was speciaal een gids aanwezig om tekst en uitleg te geven in hun eigen taal. Niemand van de andere gidsen sprak Nederlands, wel gebrekkig Engels.
Voor mij was het de tweede keer dat ik hier was. Dus veel tekst en uitleg had ik niet nodig.
We begonnen de boottocht met een Vietnamese lunch. Voor mij was er speciaal tofoe ingeslagen. Van te voren had ik aangegeven dat ik vegetariër ben en geen dieren wens te eten, ook geen vis en zeefruit. Mijn afweersysteem is niet ontwikkeld voor de hygiëne die hier in Azië normaal is voor vlees, vis en gevogelte. Ik kijk wel uit.
Op de terugweg zou blijken dat de maag van één van de Vietnamese dames ruzie had gekregen met de vis. Het arm beestje had het niet naar haar zin en wilde weer via dezelfde weg zoals het binnen was gekomen zo snel mogelijk naar buiten. Ongeveer na twee uur rijden was de vis in z'n geheel eindelijk uit de maag via de mond in totaal vier plastic zakjes beland, maar dit even terzijde.
De boot deed eerst het aanlegsteiger aan van de hogere gelegen grotten, daarna naar het drijvend vissersdorp en via de bekende rotsen weer terug naar de bootwerf.
Om half vijf reden we weer terug naar Hanoi, onderweg nog even een kleine break en om 20.20 uur was ik weer terug in het hotel. Snel nog even een hapje gegeten en op tijd naar bed. Ik zal goed slapen vannacht, ben bekaf.
Ha Long Bay
De Ha Longbaai (Vietnamees: Vịnh Hạ Long) is een baai bij de stad Hạ Long in het noorden van Vietnam in de Golf van Tonkin, nabij de grens met China. De baai heeft een kustlijn van 120 kilometer en het gebied beslaat zo'n 1500 vierkante kilometer. Vịnh Hạ Long betekent in het Vietnamees Baai van de dalende Chinese draak.
In de baai liggen 1969 kalkstenen eilanden, elk met dichte begroeiing op de top. De kalkstenen monolieten rijzen spectaculair op uit de oceaan. Verschillende van de eilanden zijn hol, met enorme grotten. Hang Đầu Gổ (Houten Stokken Grot) is de grootste van deze grotten. Franse toeristen die deze grot aan het eind van de 19e eeuw bezochten, noemden hem Grotte des Merveilles (Grot van de Wonderen). De drie grote kamers bevatten veel grote stalactieten en stalagmieten (en Franse 19e-eeuwse graffiti).
De naam van veel van de eilanden is het resultaat van de plaatselijke interpretatie van hun vreemde vorm. Voorbeelden hiervan zijn Voi (olifant), Ga Choi (vechtende haan) en Mai Nha (dak). 989 van de eilanden hebben een naam.
Bij enkele van de eilanden bevinden zich drijvende dorpen van vissers die in de ondiepe wateren 200 soorten vis en 450 soorten weekdieren vangen. Op sommige eilanden leven dieren, zoals kippen, apen en leguanen.
In 1994 is de Ha Long Baai opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is één van de populairste toeristenbestemmingen van Vietnam.
Het omringende land is rijk aan steenkool, die in opdracht van de Vietnamese regering wordt gemijnd.
Geschiedenis
In de baai van Ha Long heeft Vietnam diverse zeeslagen gevoerd met haar buren. Tot drie keer toe heeft het Vietnamese leger in het labyrint van waterwegen de Chinezen tegengehouden. In 1228 verhinderde generaal Trần Hưng Đạo dat Mongoolse schepen de nabijgelegen rivier Bạch Đằng opvoeren door bij hoogwater houten stokken te plaatsen, waardoor de Mongoolse vloot zonk.
Tijdens de Vietnamoorlog werden door de Amerikaanse marine zeemijnen gelegd in verschillende waterwegen tussen de eilanden. Sommige overgebleven mijnen vormen nog steeds een risico.
Bron: Wikipedia
---
pmc © 2 maart 2014
We moesten nog 10 mensen ophalen, dus het ging nog wel even duren voordat we echt op weg zouden zijn. Toen de bus eindelijk propvol zat met een gemêleerd gezelschap van allerlei nationaliteiten konden we op weg gaan naar Ha Long Bay. Het was al negen uur geweest en we hadden een rit van 180 km voor de boeg met uitsluitend slechte wegen en veel obstakels. De rit duurt dan ook gemiddeld vier uur met een korte tussenstop halverwege.
Het zou allemaal veel langer gaan duren, nog in Hanoi kreeg de bus een klapband. We moesten langs een garage om de achterband te repareren. Het hele akkefietje duurde ongeveer 20 minuten. Eindelijk konden we op weg naar Ha Long Bay. Toen we Hanoi verlieten begon het ook nog eens te regenen. Het beloofde dus een leuke dag te worden, ik had er echt zin in.
Het is onderweg altijd leuk om te zien dat de brommers, fietsers en voetgangers ook gebruik maken van de vluchtstrook langs de snelwegen in Vietnam. Soms zie je een geïmproviseerd restaurantje achter de vangrails, ook zie je vaak dat goederen (en mensen) via de snelweg worden opgehaald of afgezet/afgegeven.
Het regende nog steeds, in de loop van de ochtend zou het droog worden, er kwam zelfs af en toe een zonnetje te voorschijn.
Om 13.30 uur kwamen we aan. Ik moest afscheid nemen van de groep en werd in een andere groep ingedeeld die net als ik maar één dagje Ha Long Bay aandeden. De andere mensen uit mijn bus bleven twee of drie dagen.
Heb ik weer! Ik was de enige niet Aziaat bij de nieuwe groep op de boot. Het gezelschap bestond deze keer uit Japanners, Koreanen, één Chinees en drie Vietnamezen. Voor de Japanners en Koreanen was speciaal een gids aanwezig om tekst en uitleg te geven in hun eigen taal. Niemand van de andere gidsen sprak Nederlands, wel gebrekkig Engels.
Voor mij was het de tweede keer dat ik hier was. Dus veel tekst en uitleg had ik niet nodig.
We begonnen de boottocht met een Vietnamese lunch. Voor mij was er speciaal tofoe ingeslagen. Van te voren had ik aangegeven dat ik vegetariër ben en geen dieren wens te eten, ook geen vis en zeefruit. Mijn afweersysteem is niet ontwikkeld voor de hygiëne die hier in Azië normaal is voor vlees, vis en gevogelte. Ik kijk wel uit.
Op de terugweg zou blijken dat de maag van één van de Vietnamese dames ruzie had gekregen met de vis. Het arm beestje had het niet naar haar zin en wilde weer via dezelfde weg zoals het binnen was gekomen zo snel mogelijk naar buiten. Ongeveer na twee uur rijden was de vis in z'n geheel eindelijk uit de maag via de mond in totaal vier plastic zakjes beland, maar dit even terzijde.
De boot deed eerst het aanlegsteiger aan van de hogere gelegen grotten, daarna naar het drijvend vissersdorp en via de bekende rotsen weer terug naar de bootwerf.
Om half vijf reden we weer terug naar Hanoi, onderweg nog even een kleine break en om 20.20 uur was ik weer terug in het hotel. Snel nog even een hapje gegeten en op tijd naar bed. Ik zal goed slapen vannacht, ben bekaf.
Ha Long Bay
De Ha Longbaai (Vietnamees: Vịnh Hạ Long) is een baai bij de stad Hạ Long in het noorden van Vietnam in de Golf van Tonkin, nabij de grens met China. De baai heeft een kustlijn van 120 kilometer en het gebied beslaat zo'n 1500 vierkante kilometer. Vịnh Hạ Long betekent in het Vietnamees Baai van de dalende Chinese draak.
In de baai liggen 1969 kalkstenen eilanden, elk met dichte begroeiing op de top. De kalkstenen monolieten rijzen spectaculair op uit de oceaan. Verschillende van de eilanden zijn hol, met enorme grotten. Hang Đầu Gổ (Houten Stokken Grot) is de grootste van deze grotten. Franse toeristen die deze grot aan het eind van de 19e eeuw bezochten, noemden hem Grotte des Merveilles (Grot van de Wonderen). De drie grote kamers bevatten veel grote stalactieten en stalagmieten (en Franse 19e-eeuwse graffiti).
De naam van veel van de eilanden is het resultaat van de plaatselijke interpretatie van hun vreemde vorm. Voorbeelden hiervan zijn Voi (olifant), Ga Choi (vechtende haan) en Mai Nha (dak). 989 van de eilanden hebben een naam.
Bij enkele van de eilanden bevinden zich drijvende dorpen van vissers die in de ondiepe wateren 200 soorten vis en 450 soorten weekdieren vangen. Op sommige eilanden leven dieren, zoals kippen, apen en leguanen.
In 1994 is de Ha Long Baai opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is één van de populairste toeristenbestemmingen van Vietnam.
Het omringende land is rijk aan steenkool, die in opdracht van de Vietnamese regering wordt gemijnd.
Geschiedenis
In de baai van Ha Long heeft Vietnam diverse zeeslagen gevoerd met haar buren. Tot drie keer toe heeft het Vietnamese leger in het labyrint van waterwegen de Chinezen tegengehouden. In 1228 verhinderde generaal Trần Hưng Đạo dat Mongoolse schepen de nabijgelegen rivier Bạch Đằng opvoeren door bij hoogwater houten stokken te plaatsen, waardoor de Mongoolse vloot zonk.
Tijdens de Vietnamoorlog werden door de Amerikaanse marine zeemijnen gelegd in verschillende waterwegen tussen de eilanden. Sommige overgebleven mijnen vormen nog steeds een risico.
Bron: Wikipedia
---
pmc © 2 maart 2014
Geen opmerkingen:
Een reactie posten