Mijn uitstapje naar Cambodja deze keer in één verslag samengevat (van dinsdag 7 t/m 10 februari 2017), ook mede omdat ik mijn laptop niet had meegenomen voor deze korte trip en, de wifi van mijn iPad het ook niet deed in Cambodja. Dus het was behoorlijk afzien, bijna 4 dagen niet online.
Deze keer met de
bus vanaf Jomtien naar Suvarnabhumi Airport Bangkok en daar overgestapt op de
Shuttle Bus (gratis) die tussen Suvarnabhumi Airport en Don Mueang pendelt. De Shuttle Bus is er eigenlijk voor mensen die voor hun vlucht moeten overstappen van de ene luchthaven naar de andere. In mijn geval moest ik even mijn trukendoos opentrekken om er ook gebruik van te kunnen maken.
In verband met mijn Thais visum en het verstrijken van de eerste 90 dagen moest ik op 7 februari het land even verlaten. In december had ik al een vliegticket geboekt bij Air Asia naar Phnom Penh en ook een goedkoop onderkomen in Phnom Penh, een guesthouse waar ik in 2014 ook al eens was geweest. Toen onder de naam Kha Vi Guest House en tegenwoordig heet het TT Guest House omdat de eigenaar aan de overkant van de straat ook nog een iets luxer gastenverblijft beheerd onder de naam Khavi Villa. Na vele misverstanden met boekingen heeft hij de naam van het guesthouse veranderd in TT Guest House. Ik ben vergeten te vragen waar die TT voor staat, misschien wel de eerste letter van de voornamen van zijn zoon en dochter.
Bij mijn vorig verblijf in 2014 had ik een éénpersoonskamer met een ventilator geboekt, deze keer ook. Alleen deze kamer leek nog meer op een gevangeniscel. In Cambodja zie je sowieso overal tralies in de vorm van een hekwerk voor de ramen, deuren zien er vaak ook zo uit. Voor de rest was de kamer okee.
Op weg vanaf het vliegveld naar het guesthouse viel het mij al meteen op dat er flink gebouwd werd. Overal zag je reusachtige projecten die als paddenstoelen uit de grond schoten. Jeetje, als dit in zo'n hoog tempo doorgaat, dan lijkt Phnom Penh over 10 jaar op Bangkok. Op een of andere manier zijn er ineens heel veel projectontwikkelaars (uit het buitenland met name o.a China) die er heel veel geld durven te investeren. Waarschijnlijk wil de huidige regering van Cambodja aan de buitenwereld laten zien dat Cambodja niet een arm derdewereldland is, maar als je door de stad wandelt, dan is de realiteit toch anders. In tegenstelling tot de vorige keer, zag ik nog meer arme en daklozen mensen, complete families op straat leven. Ook zag ik veel mensen met een verstandelijke beperking en psychiatrische patiënten op straat leven. Ook veel jonge moeders (dan moet je denken aan een jaar of 16) met een of meerdere kinderen. Arme mensen lopen hier op bloten voeten en kleine kinderen lopen naakt rond. De kloof tussen rijkdom (zichtbaarder aanwezig) en armoe/arbeidersklasse wordt steeds groter. Ik ben er best wel van geschrokken, ook omdat het schijnbaar door de massa wordt geaccepteerd, niemand die protesteert. Vroeg of laat zal hier het probleem als een bom ontploffen.
Verder is en blijft deze stad vies, als je wil weten hoe viezigheid ruikt, dan moet je naar Phnom Penh komen. Ik weet niet of ik in de toekomst hier nog wel eens terugkom, ik heb het hier wel gezien. Nog een vervelende ervaring en ergernis is dat je als alleenstaande (Europese)vrouw de hele dag door word aangesproken door mannen op brommertjes, ze willen je de stad laten zien, na afloop iets drinken en dan boem boem (wat neuken betekent in het Cambodjaans-Engels). Ook de Tuk Tuk rijders kunnen erg opdringerig zijn als het om een 'ritje' gaat. Op een gegeven moment toen ik 's avonds in bed lag dacht ik dat ik de Ziekte van Parkinson had van het vele nee schudden met mijn hoofd.
Nog een ander feit is dat elke man van mijn leeftijd of de gruweldaden van het
Rode Khmer regime heeft overleefd, of dat dezelfde persoon misschien wel actief deelnemer was onder
Pol Pot. Cambodjanen kunnen behoorlijk gewelddadig en sadistisch zijn, vooral met een hele groep. Op
YouTube vind je genoeg filmpjes over gruwelijke vechtpartijen en moorden, tegenwoordig word alles gefilmd. Bij een ernstig
ongeluk of fikse vechtpartij staat iedereen met zijn mobiel in de hand te filmen terwijl het slachtoffer langzaam doodbloed en vecht voor zijn of haar leven. Ik moet er niet aan denken als dit je overkomt dat de laatste beelden mensen zijn die jou liggend op de grond door een mobiel bekijken.
---
pmc © 10 februari 2017
Dit uitzicht 's ochtends als ik wakker wordt gaat nooit vervelen.
Een van mijn vele huisdieren :-)
