Wegrestaurant

Een restaurant langs de weg of een straat. Als ik vanaf mijn balkon naar links kijk, zie ik meerdere restaurantjes, gebouwd aan de gevel van een huis of loods. Het wil dan niet altijd zeggen dat de uitbater(ster) van het restaurant er ook woont. In Thailand is het heel gewoon dat er voor je winkel (er hoef maar een dikke meter plaats te zijn) iemand anders er een tijdelijk kraam neer zet. Vooral tegen de avond veranderd het straatbeeld in een wirwar van kraampjes van allerlei prullaria van kleding tot gouden horloges (die zijn natuurlijk nep, bijna alles in Thailand is nep wat je op straat koopt of er zit een luchtje aan).

Sinds ik in appartement woon, kom ik dagelijks bij het oversteken van een best wel drukke weg regelmatig langs een eettentje, zeg maar wegrestaurant (want het ligt immers langs de weg). De meeste klanten zijn brommertaxi's, deze zijn herkenbaar aan hun gekleurd hesje met een naam en nummer erop. Afgelopen week voor het eerst daar gegeten en vandaag ook weer (maar nu met camera).

De laatste tijd ben ik een beetje huiverig geworden om nieuwe eetgelegenheden uit te proberen en dat heeft alles te maken met de communicatie. Kennelijk kom ik steeds de verkeerde mensen tegen die me niet begrijpen, ik bedoel daarmee ze begrijpen en spreken geen Engels en dan is het bij mij al snel over en uit. Deze vakantie ben ik behoorlijk afgeknapt wat de communicatie met de Thai betreft. Ik heb bijvoorbeeld een Thaise vriendin briefjes laten schrijven met gerechten die ik lekker vind en waar geen vlees in mag zitten of verwerkt is. Maar dan nog, begrijpen ze het niet omdat ze waarschijnlijk niet kunnen lezen of het handschrift is onduidelijk. Er hoef maar in het Thaise schrift een rondje de verkeerde kant op te wijzen en je hebt meteen een heel ander verhaal. Ik weet dat omdat ik soms Thaise woordjes zit te typen in Google-translator.

Dus van de week weer een poging gedaan bij mij schuin aan de overkant. Ik begon heel beleefd met goedendag (in het Thais natuurlijk) en vroeg: "Can I have fried rice with vegetables and egg?" De dame keek me aan en zei: "Baby", dat klinkt voor de lezers misschien raar, maar dan weet ik wat ze bedoeld. In Thailand is het jongste kind van een gezin voor hun hele leven 'babyboy of babygirl'. Om de hoek kwam een volwassen jonge vrouw die kennelijk de Engelse taal beheerste. Ik herhaalde mijn bestelling, ze knikte en begon meteen met het snijden van de groente. Ik wis wel dat de volgende vraag zou komen: "No pork?", ik zei: "No pork, no beef and no chicken". Na 5 minuten stond er een simpele en heerlijke maaltijd voor mijn neus.







Vanachter het bord met eten zie ik mijn balkonnetje van het appartement.

---
pmc © 25 juni 2016